احکام و استفتائات حضرت آیت الله العظمی محقق کابلی(رحمة الله علیه)

(لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ الْحَلِیمُ الْکَرِیمْ) یعنى نیست خدائى سزاوار پرستش، مگر خداى یکتاى بى همتا که صاحب حلم و کرم است (لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ الْعَلِىُّ العَظِیم)یعنى نیست

(سُبحانَ رَبِّىَ الْعَظِیمِ وَبِحَمْدِه) یعنى پروردگار بزرگ من از هر عیب و نقصى پاک و منزه است، و من مشغول ستایش او هستم (سُبحانَ رَبِّىَ الاَعْلى وَبِحَمْدِهِ)یعنى پروردگار من

(بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم) معناى آن گذشت، (قُلْ هُوَ اللهُ اَحَدٌ)یعنى بگوى اى محمد ((صلى الله علیه وآله)) که خداوند، خدائى است یگانه (اَللهُ الصَّمَدُ)یعنى خدائى که از تمام موجودات

(بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم: “بِسْمِ الله“) یعنى ابتداء مى کنم به نام خدا، ذاتى که جامع جمیع کمالات و از هر گونه نقص منزه است (اَلرَّحْمنِ)رحمتش

(مسأله 1163): واجب است در هنگام تکبیرة الاحرام و قرائت و ذکر رکوع و سجود و تسبیحات اربعة و تشهّد و سلام بدن آرامش داشته

(مسأله 1160): انسان باید نماز را با موالات بخواند، یعنى کارهاى نماز مانند رکوع و سجود و تشهد را پى در پى و پشت سر

(مسأله 1154): اگر عمداً ترتیب نماز را به هم بزند، مثلاً سوره را پیش از حمد بخواند، یا سجده را پیش از رکوع بجا آورد،

(مسأله 1151): بعد از تشهد رکعت آخر نماز، مستحب است در حالى که نشسته و بدن آرام است بگوید، (اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا النَّبِىُّ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُه) و

(مسأله 1146): در رکعت دوم تمام نمازهاى واجب و مستحب و رکعت سوم نماز مغرب و رکعت چهارم نماز ظهر و عصر و عشاء، باید