احکام و استفتائات حضرت آیت الله العظمی محقق کابلی(رحمة الله علیه)

(مسأله 2581): نگاه کردن مرد به بدن زنان نامحرم و دخترى که نه ساله نشده ولى خوب و بد را مى فهمد و همچنین نگاه

(مسأله 2569): صیغه کردن زن اگر چه براى لذت بردن هم نباشد صحیح است. (مسأله 2570): احتیاط واجب آن است که شوهر بیش از چهار

(مسأله 2557): زنى که عقد دائمى شده احتیاط در آن است که بدون اجازه شوهر براى کارهاى جزئى نیز از خانه بیرون نرود هر چند

(مسأله 2526): ازدواج با زنهائى که با انسان محرم هستند مثل مادر و خواهر و دختر و عمه و خاله و دختر برادر و دختر

(مسأله 2523): اگر مرد بعد از عقد بفهمد که زن یکى از هفت عیب را که ذکر مى شود دارد، مى تواند عقد را بهم

(مسأله 2513): عقد ازدواج چند شرط دارد: “اول” آنکه بنا بر احتیاط به عربى صحیح خوانده شود. و اگر خود مرد و زن نتواند صیغه

(مسأله 2511): اگر صیغه عقد دائم را خود زن و مرد بخوانند و اول زن بگوید “زَوَّجْتُکَ نَفْسِى عَلى الْصِّداقِ المَعْلُومْ” یعنى خود را زن تو

(مسأله 2506): در زناشوئى چه دائم، و چه غیر دائم باید صیغه خوانده شود و تنها راضى بودن زن و مرد کافى نیست و صیغه

بواسطه عقد ازدواج، زن به مرد حلال مى شود و آن بر دو قسم است: دائم و غیر دائم (ازدواج موقت). عقد دائم آنست که

(مسأله 2487): عاریه آن است که انسان مال خود را به دیگرى بدهد که از آن استفاده کند و در عوض، چیزى از او نگیرد.