احکام و استفتائات حضرت آیت الله العظمی محقق کابلی(رحمة الله علیه)

(مسأله 2357): هبه، تملیک مجّانى چیزى است به دیگرى، پس هبه کننده مثلاً به طرف مى گوید: “وَهَبْتُکَ هذا الکِتابَ” و طرف مى گوید “قَبِلْتُ”

(مسأله 2338): جعاله آنست که انسان قرار بگذارد در مقابل کارى که براى او انجام مى دهند مال معین بدهد، مثلاً بگوید هر کسى گمشده

(مسأله 2348): کسانى که خانه، یا دکان، یا غیر آنها را از صاحبانش اجاره مى کنند مدت اجاره که بسر رسید حرام است، بدون اذن

(مسأله 2313): مالى را که مستأجر بابت اجاره مى دهد باید معلوم باشد پس اگر از چیزهائى است که مثل گندم با وزن معامله مى

(مسأله 2307): استفاده اى که مال را براى آن اجاره مى دهند چهار شرط دارد: “اول” آنکه حلال باشد، بنا بر این اجاره دادن دکان

(مسأله 2304): مالى را که اجاره مى دهند چند شرط دارد: “اول” آنکه معین باشد، پس اگر بگوید یکى از خانه هاى خود را بتو

(مسأله 2293): اجاره دهنده و کسى که چیزى را اجاره مى کند باید مکلف و عاقل باشند و به اختیار خودشان اجاره را انجام دهند

(مسأله 2280): صلح آن است که انسان با دیگرى سازش کند که مقدارى از مال یا منفعت مال خود را ملک او کند، یا از

(مسأله 2262): اگر دو نفر بخواهند با هم شرکت کنند، چنانچه هر کدام مقدارى از مال خود را با مال دیگرى به طورى مخلوط کند

(مسأله 2257): اگر فروشنده قیمت خرید جنس را به مشترى بگوید باید تمام چیزهائى را که بواسطه آنها قیمت مال کم یا زیاد مى شود