احکام و استفتائات حضرت آیت الله العظمی فیاض (مد ظله)
اگر مردى در اثر عمليات جراحى، حالتى پيدا كند كه در هنگام آميزش جنسى، منى از او خارج نشود، اما حالت سستى و لذت و
انسانى كه با اين شيوه پديد آمده، با شخصى كه سلول از او گرفته شده، اعم از زن يا مرد، چه نسبتى دارد؟ آيا او
نظر شريعت مقدس درباره عمليات خلق انسان با شيوه شبيه سازى ژنتيك[1] چيست؟ پاسخ: اين عمل در ذات خود از نگاه شريعت جايز است
در موزيم هاى دانشكدههاى طب جنين هاى انسانى وجود دارد كه از مراحل اوليه آنها در رحم مادر گرفته شده اند و عمر آنها از
برخى از عمليات جراحى براى برداشتن عضو يا جزء يك عضو به خاطر بيمارى هاى مشخصى مثل سرطان و مانند آن صورت مى گيرد. اين
در حالتى كه بيضه شخص ميت يا تخمدان زن ميت برداشته شده باشد، آيا دوختن محل برداشتن آنها واجب است يا اين كه مى توان
برخى از دانشجويان دانشكدههاى طب، جمجمه ها و استخوانهاى مربوط به انسان را به منظور مطالعه و بررسى در خارج از دانشكده، خريدارى مى‌كنند: 1.
اماكنى است به نام «بانك هاى منى» براى حفظ مواد نطفه مرد كه ممكن است حتى سالها پس از وفات مرد، با تخمك زن تلقيح
عمليات جلوگيرى از باردارى كه به نام «بستن لوله رحم» خوانده مى‌شود و در شفاخانه ها انجام مى گيرد، موجب ميشود كه شكم زن بازشود
در صورتى كه شوهرش به برداشتن دستگاه دستور دهد آيا بر زن اطاعت واجب است؟ جواب: اطاعت از شوهر در اين مورد واجب نيست. والله
غصب كه با مسلّط شدن بر مال غير، از روى ظلم و در اختيار گرفتن و تصرف در آن، تحقق پيدا مى‌كند عقلًا و شرعاً
(مسأله 1926) اگر حيوانى را در غير آبادانى مانند صحراها، كوهها و نيزارها بيابد، چنان‌چه حيوان بتواند خود را از درندگان حفظ كند، مانند شتر
لقطه، مال گمشده‌اى است كه در اختيار كسى نبوده و مالك آن مجهول باشد. (مسأله 1919) گمشده اگر انسان باشد آن را لقيط، و اگر
عاريه مسلط كردن بر عين مال است تا بطور مجانى از آن استفاده كند. (مسأله 1913) هر عين مملوكى را كه بتوان با بقاء عين
وديعه از عقدهاى جايز است و معناى آن امين‌گرفتن در جهت حفظ امانت است. (مسأله 1900) امانت دار بايد بطور متعارف امانت را حفظ نمايد،
مضاربه عبارت است از اين‌كه انسان مالى را به ديگرى بدهد تا با آن تجارت كند وسود ميان آن دو، به نصف (2/ 1) يا
(مسأله 1834) شركت گاهى بين دو نفر يا بيشتر قهراً ايجاد مى‌شود، مثل اين‌كه خانه، باغ، زمين يا غير اينها را به ارث مى‌برند و
(مسأله 1828) در سبق ورمايه، ايجاب و قبول لازم است و فقط در مورد تير، نيزه، شمشير، شتر، فيل، اسب، استر و الاغ صحيح است.
جعاله از ايقاعات است كه بايد ايجاب داشته باشد- چه به صورت عام مثل اين‌كه بگويد: هركس بنده فرارى مرا برگرداند يا ديوارم را بسازد
مساقات آن است كه شخصى با ديگرى بر اين توافق كند كه درختان ميوه دار او را تا مدتى معيّن در برابر سهمى از ميوه‌ها