احکام و استفتائات حضرت آیت الله العظمی فیاض (مد ظله)
قيام در موقع گفتن تكبيرهً الاحرام وقيام متصل به ركوع مقوّم ركن است نه اين‌كه ركن نماز باشند، پس كسى كه در حال نشسته تكبير
تكبيرهً الاحرام يعنى گفتن «الله اكبر» و گفتن معناى آن به زبان عربى يا ترجمه آن مجزى نمى‌باشد و اگر تكبير تمام گفته شود، بجا
نيت در هر نمازى واجب است وداراى سه جزء مى‌باشد: اول: قصد قربت، يعنى كار را براى خداوند انجام دهد چه از ترس عذاب يا
واجبات نماز و آن يازده چيز است: نيت، قيام يعنى ايستادن، تكبيرهً الاحرام يعنى «اللَّه اكبر» گفتن در اول نماز، قرائت، ذكر، ركوع، سجود، تشهد،
بر استحباب اذان و اقامه در نمازهاى يوميه چه ادا يا قضا و چه در سفر يا غير سفر و چه در سلامتى يا مرض
(مسأله 532) اگر يكى از محلّ مواضع هفتگانه سجود غصبى باشد، جايز نيست در آنجا نمازبخواند، عالم باشد يا جاهل، نماز واجب باشد يا مستحب
(مسأله 558) مستحب است نماز را در مسجد بخوانند وبهتر از همه مسجد الحرام است كه نماز درآن برابر با يك ميليون نماز است وبعد
(مسأله 563) نماز خواندن در چند جا مكروه است: حمام، محل زباله، كشتارگاه، دستشويى، ميكده، خوابگاه شتر، طويله اسب وقاطر والاغ وگوسفند بلكه در هرجاى
اگر نمازگزار لباسى نيابد، چنان‌چه علف وبرگ درخت وگل در دسترس باشد، بايد خود را با آنهابپوشاند ونماز اختيارى بخواند و چنان‌چه آنها نيز يافت
اول: پاك باشد مگر در موارد خاصى كه در احكام نجاسات گذشت. دوم: بنابراحتياط مؤكّد مباح باشد، ولى مباح بودن لباس شرط صحت نماز نيست،