احکام و استفتائات حضرت آیت الله العظمی فیاض (مد ظله)
اول و دوم: بول و غائط چه از موضع طبيعى خارج شود و چه از موضع غير طبيعى و چه به صورت طبيعى خارج گردد
(مسأله 145) كسى كه يقين دارد حدثى از او سر زده است وشك كند كه وضو گرفته يا نه بايد وضو بگيرد. كسى كه يقين
اول: آن‌كه آب وضو پاك، مطلق و مباح باشد. در استفاده از آب پاك براى وضو شرط نيست كه در تطهير از حدث اكبر واصغر
وضوى جبيره‌اى وقتى واجب است كه داراى پنج شرط باشد: اول: عضو شكسته، يا زخمى كه روى آن پارچه پيچيده شده از اعضاى وضوباشد. دوم:
وضو داراى چهار جزء واجب است: شستن صورت ودو دست، مسح سر وپاها. اول: شستن صورت، و در آن چند امر واجب است: 1- واجب
(مسأله 85) وضوى ارتماسى آن است كه انسان صورت را از بالا ودستها را از آرنج به قصد وضو در آب فرو برد، اما با
احكام تخلّى واجب است مكلف هنگام تخلى بلكه در ساير حالات عورت خود را از كسانى كه خوب وبدرا تمييز مى‌دهند بپوشاند، اگرچه غير مكلف
مستحب است هنگام تخلى كسى او را حتى از دور نبيند وسر را در حال تخلى بپوشاندو هنگام كشف عورت بسم اللَّه بگويد ودعاى وارده
استبراء استبراء عملى است كه مردها بعد از بيرون آمدن بول انجام مى‌دهند وكيفيت آن اين است كه سه بار (با انگشت ميانه) از مخرج
آب قليل آب قليل با ملاقات نجاست اگرچه به يك طرف آن باشد، تمامش نجس مى‌شود مگر آن‌كه فشارداشته باشد كه در اينصورت صرفاً جايى