(مسأله 893): در سه صورت که تفصیل آنها بعداً گفته مى شود، اگر بدن یا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحیح است:
“اول”: آنکه به واسطه زخم یا جراحت یا دملى که در بدن او است، لباس یا بدنش بخون آلوده شده باشد.
“دوم”: آنکه بدن یا لباس او به مقدار کمتر از درهم (که تقریباً به اندازه بند سرانگشت سبابه: مى شود) بخون آلوده باشد.
“سوم”: آنکه ناچار باشد با بدن یا لباس نجس نماز بخواند، و نیز در یک صورت اگر لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحیح است، و آن صورت این است که لباسهاى کوچک او، مانند جوراب و عرقچین نجس
باشد. و احکام این چهار صورت مفصلاً در مسائل بعد گفته مى شود.
(مسأله 894): اگر در بدن یا لباس نمازگزار، خون زخم یا جراحت یا دمل باشد، چنانچه طورى است که آب کشیدن بدن یا لباس یا عوض کردن لباس براى بیشتر مردم سخت است، تا وقتى که زخم یا جراحت یا دمل خوب نشده است، مى تواند با آن خون نماز بخواند، و همچنین است اگر چرکى که با خون بیرون آمده، یا دوائى که روى زخم گذاشته اند و نجس شده، در بدن یا لباس او باشد.
(مسأله 895): اگر خون بریدگى و زخمى که بزودى خوب مى شود و شستن آن آسان است، در بدن یا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است اگر بقدر درهم باشد یا بیشتر.
(مسأله 896): اگر جائى از بدن یا لباس که با زخم فاصله دارد، برطوبت زخم نجس شود، جایز نیست با آن نماز بخواند، ولى اگر مقدارى از بدن یا لباس که معمولاً برطوبت زخم آلوده مى شود به رطوبت آن نجس شود نماز خواندن با آن مانعى ندارد.
(مسأله 897): خون بواسیر که دانه هاى آن بیرون باشد یا نباشد در صورتى که شستن آن مشقت داشته باشد مانع از نماز نیست و همچنین است، خونى که از زخم داخل بینى یا دهن، به لباس برسد، و در صورت عدم مشقت باید آن را تطهیر کرد.
(مسأله 898): کسى که بدنش زخم است اگر در بدن یا لباس خود خونى که بیشتر از درهم است ببیند و نداند از زخم است یا خون دیگر جایز نیست که با آن نماز بخواند.
(مسأله 899): اگر چند زخم در بدن باشد و به طورى نزدیک هم باشند که یک زخم حساب شود، تا وقتى که همه خوب نشده اند، نماز خواندن با خون آنها اشکال ندارد، ولى اگر بقدرى از هم دور باشند که هر کدام یک زخم حساب شود، هر کدام که خوب شد، باید براى نماز بدن و لباس را از خون آن آب بکشد.
(مسأله 900): اگر سر سوزنى خون سگ، یا خوک، یا کافر، یا مردار، یا حیوان حرام گوشت در بدن، یا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است و بنا بر احتیاط خون حیض و نفاس و استحاضه نیز چنین است ولى خونهاى دیگر مثل خون بدن انسان یا خون حیوان حلال گوشت اگر چه در چند جاى بدن و لباس باشد، در صورتى که روى هم کمتر از درهم باشد نماز خواندن با آن اشکال ندارد.
(مسأله 901): خونى که به لباس بى آستر بریزد و به پشت آن برسد، یک خون حساب مى شود، ولى اگر پشت آن جدا خونى شود، در صورتى که بهم نرسد باید هر کدام را جدا حساب نمود پس اگر خونى که در پشت و روى لباس است روى هم کمتر از درهم باشد، نماز با آن صحیح، و اگر بیشتر باشد نماز با آن باطل است، و در صورتى که بهم برسند بنا بر احتیاط همین حکم را دارند.
(مسأله 902): اگر خون روى لباسى که آستر دارد بریزد و به آستر آن برسد، یا به آستر بریزد و روى لباس خونى شود، باید هر کدام را جدا حساب نمود پس اگر خون روى لباس و آستر کمتر از درهم باشد، نماز با آن صحیح، و اگر بیشتر باشد نماز با آن باطل است.
(مسأله 903): اگر خون بدن یا لباس کمتر از درهم باشد، و رطوبتى به آن برسد که اطراف را آلوده کند، نماز با آن باطل است، اگر چه خون و رطوبتى که به آن رسیده به اندازه درهم نباشد، ولى اگر رطوبت فقط بخون برسد و اطراف را آلوده نکند، ظاهر این است که نماز خواندن با آن اشکال ندارد.
(مسأله 904): اگر بدن یالباس خونى، نشود، ولى بواسطه رسیدن با رطوبت بخون نجس شود، اگر چه مقدارى که نجس شده کمتر از درهم باشد، نمى شود با آن نماز خواند.
(مسأله 905): اگر خونى که در بدن یا لباس است کمتر از درهم باشد، و نجاست دیگرى به آن برسد، مثلاً یک قطره بول روى آن بریزد، در صورتى که به بدن یا لباس برسد، نماز خواندن با آن جایز نیست و اگر نرسد نیز احوط ترک است.
(مسأله 906): اگر لباسهاى کوچک نمازگزار مثل عرقچین و جوراب که نمى شود با آنها عورت را پوشانید نجس باشد، چنانچه از مردار و حیوان حرام گوشت درست نشده باشد، نماز با آن صحیح است، و نیز اگر با انگشتر نجس نماز بخواند اشکال ندارد.
(مسأله 907): چیز نجس مانند دستمال و کلید و چاقوى نجس جائز است همراه نمازگزار باشد، و بعید نیست که مطلق لباس نجس که همراه او است اگر ساتر عورت نباشد ضررى بنماز نرساند و اگر ساتر باشد. احتیاط واجب در ترک حمل آن است.
(مسأله 908): اگر مى داند خونى که در بدن یا لباس اوست کمتر از درهم است ولى احتمال مى دهد که از خونهاى باشد که عفو در آنها نیست، جائز است که با آن خون نماز بخواند و شستن لازم نیست.
(مسأله 909): اگر خونى که در لباس یا بدن است کمتر از درهم باشد و نداند که از خونهائى است که عفو در آنها نیست، و نماز بخواند و بعد معلوم شود که از خونهاى بوده که عفو در آنها است اعاده نماز لازم نیست، و همچنین است اگر اعتقاد نماید که کمتر از درهم است و نماز بخواند، و بعد معلوم شود که به مقدار درهم یا بیشتر بوده در این صورت نیز حاجتى باعاده نیست.
چیزهائى که در لباس نمازگزار مستحب است:
(مسأله 910): چند چیز در لباس نمازگزار مستحب است که از آن جمله است: عمامه با تحت الحنک، پوشیدن عبا، و لباس سفید، و پاکیزه ترین لباسها، و استعمال بوى خوش و دست کردن انگشتر عقیق.
چیزهائى که در لباس نمازگزار مکروه است:
(مسأله 911): چند چیز در لباس نمازگزار مکروه است، و از آن جمله است: پوشیدن لباس سیاه، چرک، و تنگ، و لباس شراب خوار، و لباس کسى که از نجاست پرهیز نمى کند، و لباسى که نقش صورت دارد، و نیز باز بودن تکمه هاى لباس، و دست کردن انگشتر که نقش صورت دارد، مکروه مى باشد.