اول: غضب، رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد: «غضب، ايمان را فاسد مى‌كند همان طورى كه سركه، عسل را».
حضرت صادق عليه السلام مى‌فرمايد: «غضب، كليد هر بدى است».
امام محمد باقر عليه السلام مى‌فرمايد: «انسان خشمگين مى‌شود و راضى نمى‌گردد تا اينكه (با ادامه دادن آن) به دوزخ درآيد. بنابراين هرگاه كسى بر قوم خويش، خشم گرفت اگر ايستاده بود، بى‌درنگ بنشيند كه اين كار، پليدى شيطان را از او مى‌زدايد و هرگاه كسى بر خويشاوندى، خشم گرفت به او نزديك شود و لمسش كند، زيرا خويشاوند اگر لمس شود، آرام مى‌گيرد».
دوم: حسد، امام محمد باقر عليه السلام و امام صادق عليه السلام مى‌فرمايند: «همانا حسد ايمان را مى‌خورد، همان گونه كه آتش هيزم را» و احاديث زيادى در اين باب وارد شده است.
سوم: ظلم و ستم، امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: «كسى كه ظلم كند خودش يا اولادش و يا اموالش به آن گرفتار خواهد شد».
چهارم: شر و ضرر رساندن، پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد: «در پيشگاه خداوند در روزقيامت بدترين مردم كسانى هستند كه به خاطر دفع شرّشان، گرامى داشته شوند».
امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: «كسى كه مردم از زبان او بترسند، در آتش است»، و فرمود: «مبغوض ترين خلق خدا بنده‌اى استكه مردم از زبان او بترسند» و ما به همين مقدار اكتفا مى‌كنيم.