(مسأله 1643): اگر روزه دار به گفتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند اینها بخدا و پیغمبران و جانشینان پیغمبران عمداً نسبتى را بدهد که دروغ است اگر چه فوراً بگوید دروغ گفتم یا توبه کند روزه او باطل است و احتیاط واجب آن است که بحضرت زهراء ((علیها السلام)) هم به دروغ نسبتى ندهد.
(مسأله 1644): اگر بخواهد خبرى را که نمى داند راست است یا دروغ نقل کند، بنا بر احتیاط واجب باید از کسى که آن خبر را گفته، یا از کتاب که آن خبر در آن نوشته شده نقل نماید.
(مسأله 1645): اگر چیزى را به اعتقاد اینکه راست است از قول خدا
یا پیغمبر نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه اش باطل نمى شود.
(مسأله 1646): اگر چیزى را که مى داند دروغ است بخدا و پیغمبر نسبت دهد و بعداً بفهمد آنچه را گفته راست بوده، باید روزه را تمام کند و قضاى آن را هم بجا آورد.
(مسأله 1647): اگر دروغى را که دیگرى ساخته عمداً بخدا و پیغمبر و جانشینان پیغمبر نسبت دهد روزه اش باطل مى شود، ولى اگر از قول کسى که آن دروغ را ساخته نقل کند اشکال ندارد.
(مسأله 1648): اگر از روزه دار بپرسند که آیا پیغمبر ((صلى الله علیه وآله)) چنین مطلبى فرموده اند و او جائى که در جواب باید بگوید نه، عمداً بگوید بلى، یا جاى که باید بگوید بلى، عمداً بگوید نه، روزه اش باطل مى شود.
(مسأله 1649): اگر از قول خدا یا پیغمبر حرف راستى را بگوید بعد بگوید دروغ گفتم، یا در شب به دروغ به آنان نسبتى بدهد و فرداى آن که روزه مى باشد. بگوید آنچه دیشب گفتم راست است روزه اش باطل مى شود.
منو