(مسأله 1655): اگر روزه دار عمداً تمام سر را در آب فرو برد، اگر چه باقى بدن او از آب بیرون باشد، روزه اش باطل مى شود، ولى اگر تمام بدن را آب بگیرد و مقدارى از سر بیرون باشد، روزه باطل نمى شود.
(مسأله 1656): اگر نصف سر را یک دفعه و نصف دیگر آن را دفعه دیگر در آب فرو برد، روزه اش باطل نمى شود.
(مسأله 1657): اگر بقصد اینکه تمام سر را زیر آب ببرد در آب فرو رود، و شک کند که تمام سر زیر آب رفته یا نه، روزه اش باطل است ولى کفاره ندارد.
(مسأله 1658): اگر تمام سر زیر آب برود اگر چه مقدارى از موها بیرون بماند روزه باطل مى شود.
(مسأله 1659): سر فرو بردن در غیر آب از چیزهاى روان مانند شیر، به روزه ضررى ندارد، بلکه اظهر این است که فرو بردن سر در آب مضاف نیز روزه را باطل نمى کند اگر چه احوط ترک است.
(مسأله 1660): اگر روزه دار بى اختیار در آب بیفتد و آب تمام سر او را بگیرد. یا فراموش کند که روزه است و سر در آب فرو برد، روزه اش باطل نمى شود.
(مسأله 1661): اگر به خیال این که آب سر او را نمى گیرد، خود را در آب بیندازد و آب تمام سر او را بگیرد، روزه اش اشکال ندارد.
(مسأله 1662): اگر فراموش کند روزه است و سر را در آب فرو برد، یا دیگرى به زور سر او را در آب فرو برد، چنانچه در زیر آب یادش بیاید روزه است یا آن کس دست بردارد، باید فوراً سر را بیرون آورد و چنانچه بیرون نیاورد، روزه اش باطل مى شود.
(مسأله 1663): اگر فراموش کند که روزه است و به نیت غسل سر را در آب فرو برد، روزه و غسل او هر دو صحیح است:
(مسأله 1664): اگر بداند که روزه است و عمداً سر را در آب براى غسل فرو برد، چنانچه روزه او روزه رمضان باشد، روزه و غسل او هر دو باطل است و همچنین است حکم روزه قضاء رمضان بعد از زوال على الاحوط و اگر روزه مستحب باشد، یا روزه واجبى باشد مثل روزه کفاره که وقت معینى ندارد. غسل او صحیح و روزه اش باطل مى باشد. و ظاهر این است که این حکم در روزه واجب معین مثل نذر معین جارى است که روزه و غسل هر دو باطل مى شود.
(مسأله 1665): اگر براى آن که کسى را از غرق شدن نجات دهد، سر را در آب فرو برد، اگر چه نجات دادن او واجب باشد، روزه اش باطل مى شود.