روزه هاى حرام و مکروه – آیت الله محقق کابلی

(مسأله 1787): روزه عید فطر و قربان حرام است. و نیز روزى را که انسان نمى داند آخر شعبان است یا اول رمضان، اگر به نیت اول رمضان روزه بگیرد حرام است.
(مسأله 1788): اگر زن بواسطه گرفتن روزه مستحبى حق شوهرش از بین برود، روزه او حرام است، و احتیاط واجب آنست، اگر حق شوهر هم از بین نرود، بدون اجازه او روزه مستحبى نگیرد.
(مسأله 1789): روزه مستحبى اولاد، اگر اسباب اذیت پدر و مادر یا جد شود حرام است.
(مسأله 1790): اگر پسر بدون اجازه پدر روزه مستحبى بگیرد، و در بین روز پدر او را نهى کند، چنانچه مخالفت او موجبى اذیتش باشد باید افطار نماید.
(مسأله 1791): کسى که مى داند روزه براى او ضرر ندارد، اگر چه دکتر بگوید ضرر دارد، باید روزه بگیرد و کسى که یقین یا گمان دارد که روزه برایش ضرر دارد، اگر چه دکتر بگوید ضرر ندارد باید روزه نگیرد و اگر بگیرد روزه اش صحیح نیست.
(مسأله 1792): اگر انسان احتمال بدهد که روزه برایش ضرر دارد و از آن احتمال، ترس براى او پیدا شود، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نباید روزه بگیرد، و اگر روزه بگیرد صحیح نیست.
(مسأله 1793): کسى که عقیده اش این است که روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته در صورتى که ضرر به مرتبه باشد که با علم و عمد ارتکاب آن حرام است بنا بر احتیاط واجب باید قضاى آن را بجا آورد.
(مسأله 1794): غیر از روزه هائى که گفته شد، روزه هاى حرام دیگرى هم هست که در کتابهاى مفصل گفته شده است.
(مسأله 1795): روزه روز عاشورا و روزى است که انسان شک دارد روز عرفه است یا عید قربان مکروه است.