(مسأله 2432): اگر انسان طلبکار خود را حواله بدهد که طلب خود
را از دیگرى بگیرد و طلبکار قبول نماید، بعد از آنکه حواله با شرائطى که بعداً گفته مى شود درست شد، کسى که به او حواله شده بدهکار مى شود، و دیگر طلبکار نمى تواند طلبى را که دارد از بدهکار اولى مطالبه نماید.
(مسأله 2433): بدهکار و طلبکار باید مکلف و عاقل باشند و کسى آنها را مجبور نکرده باشد و نیز باید سفیه نباشند، یعنى مال خود را در کارهاى بیهوده مصرف نکنند، و معتبر است نیز بدهکار و طلبکار مفلس نباشند، بلى اگر حواله بر شخص برىء باشد، حواله دهنده اگر چه مفلس باشد، اشکال ندارد.
(مسأله 2434): حواله دادن بر کسى که بدهکار نیست، در صورتى درست است که او قبول کند، و نیز اگر انسان بخواهد به کسى که جنس بدهکار است، جنس دیگر حواله دهد مثلاً به کسى که جو بدهکار است گندم حواله دهد، تا او قبول نکند حواله صحیح نیست.
(مسأله 2435): موقعى که انسان حواله مى دهد باید بدهکار باشد پس اگر بخواهد از کسى قرض کند، تا وقتى که از او قرض نکرده بنا بر احتیاط واجب نمى تواند او را به کسى حواله دهد که آنچه را بعداً قرض مى دهد از آن کس بگیرد.
(مسأله 2436): حواله دهنده و طلبکار باید مقدار حواله و جنس آن را بدانند پس اگر مثلاً ده سیر گندم و ده تومان پول به یک نفر بدهکار باشد و به او بگوید یکى از دو طلب خود را از فلانى بگیر و آن را معین نکند حواله درست نیست.
(مسأله 2437): اگر بدهى واقعاً معین باشد ولى بدهکار و طلبکار در موقع حواله دادن، مقدار آن یا جنس آن را ندانند حواله صحیح است مثلاً اگر طلب کسى را در دفتر نوشته باشد و پیش از دیدن دفتر حواله بدهد و بعد دفتر را ببیند و به طلبکار مقدار طلبش را بگوید، حواله صحیح مى باشد.
(مسأله 2438): طلبکار مى تواند حواله را قبول نکند، اگر چه کسى که به او حواله شده فقیر نباشد و در پرداختن حواله هم کوتاهى ننماید.
(مسأله 2439): اگر کسى که به حواله دهنده بدهکار نیست، حواله را قبول کند، پیش از پرداختن حواله نمى تواند مقدار حواله را از حواله دهنده بگیرد و اگر طلبکار طلب خود را به مقدار کمتر صلح کند، کسى که حواله را قبول کرده، فقط همان مقدار را مى تواند از حواله دهنده مطالبه نماید.
(مسأله 2440): بعد از آنکه حواله درست شد، حواله دهنده و کسى که به او حواله شده، نمى توانند حواله را به هم بزنند، و هر گاه کسى که به او حواله شده در موقع حواله فقیر نباشد، اگر چه بعداً فقیر شود طلبکار هم نمى تواند حواله را به هم بزند و همچنین است اگر موقع حواله فقیر باشد و طلبکار بداند که فقیر است ولى اگر نداند که فقیر است و بعد بفهمد، اگر چه در آن وقت مالدار شده باشد طلبکار مى تواند حواله را به هم بزند و طلب خود را از حواله دهنده بگیرد.
(مسأله 2441): اگر بدهکار و طلبکار و کسى که به او حواله شده در صورتى که قبول او در صحت حواله معتبر باشد یا یکى از آنان براى خود حق به هم زدن حواله را قرار دهند، مطابق قرارى که گذاشته اند مى توانند حواله را به هم بزنند.
(مسأله 2442): اگر حواله دهنده خودش طلب طلبکار را بدهد، چنانچه به خواهش کسى که به او حواله شده و مدیون حواله دهنده بوده، داده است مى تواند چیزى را که داده از او بگیرد، و اگر بدون خواهش او داده و قصدش این بوده که عوض آن را نگیرد یا اینکه او مدیون حواله دهنده نبوده، نمى تواند چیزى را که داده از او مطالبه نماید.
منو