احکام کفالت – آیت الله محقق کابلی

(مسأله 2465): کفالت آن است که انسان متعهد شود که هر وقت طلبکار بدهکار را خواست به دست او بدهد و به کسى که اینطور متعهد مى شود کفیل مى گویند.

(مسأله 2466): کفالت در صورتى صحیح است که کفیل به هر لفظى اگر چه عربى نباشد یا به عملى به طلبکار بفهماند، که من متعهدم هر وقت بدهکار خود را بخواهى به دست تو بدهم و طلبکار هم قبول نماید.
(مسأله 2467): کفیل باید بالغ و عاقل و مختار و قادر باشد، پس کفالت صبى و دیوانه و مُکرَه و عاجز از احضار کفیل، باطل است.
(مسأله 2468): یکى از هفت چیز، کفالت را به هم مى زند.
“اول” کفیل بدهکار را به دست طلبکار بدهد “دوم” طلب طلبکار داده شود “سوم” طلبکار از طلب خود بگذرد “چهارم” بدهکار بمیرد. “پنجم” طلبکار کفیل را از کفالت آزاد کند “ششم” کفیل بمیرد. “هفتم” طلبکار طلب خود را به حواله به کسى واگذار کند.
(مسأله 2469): اگر کسى به زور بدهکار را از دست طلبکار رها کند چنانچه طلبکار دسترسى به او نداشته باشد، کسى که بدهکار را رها کرده، باید او را بدست طلبکار بدهد.