(مسأله 2679): اگر زن و شوهر یکدیگر را نخواهند و زن مالى به مرد بدهد که او را طلاق دهد، آن طلاق را مبارات گویند.
(مسأله 2680): اگر شوهر بخواهد صیغه مبارات را بخواند، چنانچه مثلاً اسم زن فاطمه باشد، باید بگوید، “بارَأْتُ زَوْجَتِى فاطِمَةَ عَلى ما بَذَلَتْ فَهِىَ طالِقُ”
یعنى من و زنم فاطمه در مقابل بذل کرده او از هم جدا شدیم پس او رها است، و اگر دیگرى را وکیل کند، وکیل باید بگوید “عَنْ قِبَلِ مُوَکِّلِى بارَأتُ زَوجَتَهُ فاطِمَةُ عَلى ما بَذَلَتْ فَهِىَ طالِق” در هر دو صورت اگر به جاى کلمه “على ما بَذَلَتْ“، بما بذلت بگوید اشکال ندارد.
(مسأله 2681): صیغه طلاق خلع و مبارات باید به عربى صحیح خوانده شود ولى اگر زن براى آنکه مال خود را به شوهر ببخشد مثلاً به فارسى بگوید براى طلاق فلان مال را به تو بخشیدم اشکال ندارد.
(مسأله 2682): اگر زن در بین عدّه طلاق خلع و یا مبارات از بخشش خود برگردد، شوهر مى تواند رجوع کند و بدون عقد دوباره او را زن خود قرار دهد(مسأله 2683): مالى را که شوهر براى طلاق مبارات مى گیرد، باید بیشتر از مهر نباشد، ولى در طلاق خلع اگر بیشتر باشد اشکال ندارد.