اوّل: زن در حال خلع، حايض يا نفساء نباشد وگرنه خلع باطل است.
دوّم: در طهرى باشد كه با او نزديكى نكرده است، پس اگر در حال حيض، نفاس يا در طهرى باشد كه با او نزديكى كرده، طلاق خلع صحيح نيست. البته اين در صورتى است كه به زن دخول كرده باشد و او بالغه، غير يائسه و غير حامله باشد و شوهرش نيز حاضر باشد، در غير اين صورت‌ها طلاق خلع صحيح است، اگرچه در حال حيض، نفاس يا در طهر مواقعه باشد. البته غايبى كه قدرت اطلاع بر حال زن دارد، به حكم حاضر وحاضرى كه توانايى اطلاع به حال زن ندارد، به حكم غايب است، چنان كه در طلاق گذشت. در زوجه مختلعه، بلوغ و عقل شرط نيست، امّا وقتى او را خلع نمايد، ولى او عهده دار بذل مى‌شود. البته اگر زوجه دختربچه‌اى ابله، غير مميّز يا مجنون باشد، طلاق خلعش صحيح نيست؛ نه از جهت اعتبار بلوغ وعقل، بلكه به خاطر اين‌كه شرط كراهت زوجه از زوج تحقق پيدا نمى‌كند.