(مسأله 2793) ايلاء آن است كه مرد بر ترك وطى زنش به نام خداوند متعال قسم بخورد، و بگويد: «والله لا أجامعكِ»، «والله لأغيظنّكِ» ومانند اينها.
ايلاء بايد به قصد ضرر واردكردن بر زوجه باشد و اگر براى مصلحتى باشد، اگرچه آن مصلحت به كودك برگردد، ايلاء منعقد نمى‌شود، بلكه قسم منعقد مى‌گردد واحكام قسم بر آن جارى مى‌شود.
(مسأله 2794) ايلاء بايد از سوى شوهر بالغ، كامل، عاقل، مختار و با قصد واقع شود، اگرچه اخته باشد. امّا ايلاء از كسى كه آلت تناسلى‌اش قطع شده وقدرت بر آميزش ندارد، منعقد نمى‌شود.
(مسأله 2795) در ايلاء زن بايد دايمى و مدخول بها باشد و ايلاء بر ترك نزديكى به طور مطلق يا برمدّتى بيشتر از چهار ماه باشد.
(مسأله 2796) اگر بعد از ايلاء، زوجه نزد حاكم شرع شكايت نمايد، حاكم چهار ماه از حين شكايت، شوهر او را مهلت مى‌دهد، چنان‌چه رجوع كرد وبعد از وطى كفاره داد مرافعه مختومه است و گرنه او را به طلاق يا كفاره ملزم مى‌كند يا حبس مى‌كند تا يكى از آن دو را قبول كند و اگر از هر دو امتناع كند، حاكم زن را طلاق مى‌دهد و اگر طلاق داد بر حسب اختلاف موارد، طلاق رجعى يا باين واقع مى‌شود.
(مسأله 2797) اگر در مدت معينِ بيش از چهار ماه، ايلاء كند وبعد از مرافعه و شكايت زن نزد حاكم شرع آن مرد از خود دفاع كند تا مدت تمام شود، حكم ايلاء ساقط مى‌شود، اگرچه با دفاع كردن گناه كرده است و اگر بعد از آن وطى كند بر او كفاره نيست؛ آرى اگر قبل از تمام شدن مدت وطى كند كفاره واجب مى‌شود. اگر زن نزد حاكم شرع مرافعه كند، حاكم به شوهر چهار ماه مهلت مى‌دهد، سپس به او مى‌گويد يا به زوجه ات رجوع كن يا طلاق بده، چنان‌چه قبول
نكرد، او را حبس مى‌كند تا يكى از آن دو را قبول كند والّا هر دو را از هم جدا مى‌كند و اگر بازهم قبول نكرد طلاق مى‌دهد و اگر قبل از جدايى وطى كند، كفاره بر او واجب مى‌شود.
(مسأله 2798) اگر مرد ادعا كند كه وطى كرده، قول او با قسم پذيرفته مى‌شود.
(مسأله 2799) اگر مدت انتظار كه چهار ماه است تمام شود، وطى ونزديكى بر زوج واجب مى‌شود و زوجه مى‌تواند آن را مطالبه كند، مگر اين‌كه مانعى مانند حيض، مرض، يا احرام وجود داشته باشد.
(مسأله 2800) با تكرار قسم، كفاره تكرار نمى‌شود در صورتى كه زمان آنها بر ترك وطى يكى باشد، و فرق نمى‌كند كه با قسم دوم قصد تأكيد يا قصد ديگرى داشته باشد.