2- وسيله ذبح
وسيله ذبح بايد از آهن باشد و تذكيه با غير آن صحيح نيست، چه از معادن باشد مانند مس، طلا و نقره يا غير آن. امّا اگر ذبح با آهن ممكن نباشد و خوف فوت ذبيحه نيز باشد، ذبح با هر چيزى كه رگهاى چهارگانه را قطع كند، جايز است مانند سنگ و امثال آن بدون اين كه خصوصيتى لحاظ شود، ولى احتياط ترك نشود. همچنين ذبح با دندان وانگشت، در صورتى كه وسيله آهنى و غير آهنى پيدا نشود، جايز است، امّا احتياط سزاوار است. جايز بودن ذبح با داس ومانند آن- از چيزهايى كه با سختى رگها را قطع مى‌كند- در حال اختيار بعيد نيست، اگرچه احتياط آن است كه به حال ضرورت اكتفا شود.
بنا به شهادت اهل خبره، استيل آهن نيست، بلكه نوعى از فلزات است. لذا ذبح با آن جايزنمى باشد. ذبح با كاردى كه از مخلوط آهن واستيل ساخته شده، در صورتى جايز است كه نسبت استيل به آهن به اندازه‌اى كم باشد كه به آن ذبح با آهن صدق كند وگرنه جايز نيست و در فرض شك نيز ذبح با آن جايز نيست. سر بريدن حيوان با كارد آهنى كه تنها لايه‌اى نازك از استيل دارد، جايزاست.