مشتمل است بر حواشی آیت‌الله سید علی سیستانی بر کتاب شریف العروة الوثقی که به زبان عربی و در دو جلد تألیف شده است.
کتاب با نسخه‌ای به خط مؤلف و یک نسخه مطبوع تصحیح‌شده به قلم مؤلف مقابله شده است.
متن کتاب عروه به خط درشتتر در بالای صفحه و تعلیقه آیت‌الله سیستانی با خط ریزتر در پایین صفحه آمده است. عبارات متن و تعلیقه با ذکر عبارت متن در پرانتز، از یکدیگر متمایز شده است.
حواشی آیت‌الله سیستانی مشتمل بر دیدگاه‌ها و نظرات جدیدی است که در جای-جای کتاب ذکر شده است. وی در انتهای کتاب طهارت، بر عبارت صاحب عروه که باقی‌مانده غذای کافر را نجس دانسته، حاشیه زده و توضیح این مطلب را به بعد موکول می‌کند.
سپس آنجا که صاحب عروه در هشتمین مورد از نجاسات، تمامی اقسام کافر را نجس میداند، اشتمال این حکم بر اهل کتاب را احتیاط مستحب میداند.
در مورد غلات و خوارج نیز قائل به تفکیک است؛ مثلاً خوارجی را که اعلان به بغض اهلبیت(ع) میکنند، داخل در نواصب دانسته و غیر آن‌ها را اگرچه خوارج شمرده می-شوند، اما محکوم به نجاست نمی‌داند.
تعلیقات آیت‌الله سیستانی، حاکی از دقت فراوان ایشان و تسلط وی بر نصوص است؛ به‌عنوان مثال در بحث طهارت، صاحب عروه، شستشوی اماکنی مانند معبد یهود و نصاری و مجوس را برای اقامه نماز در آن اماکن مستحب میداند. آیت‌الله سیستانی به بخش مجوس آن اشکال گرفته و متذکر میشود که: آنچه در نصوص آمده «بيوت المجوس» است و اراده معبد از آن، روشن نیست. جالب آنکه مسئله 213 که صاحب عروه در آخر فصل مطهرات ذکر کرده است، مؤیدی برای این مطلب است. وی شستشو و جریان آب بر معابد یهود و نصاری در صورت شک در نجاست آن را مستحب میداند، ولی ذکری از «مجوس» در آن دیده نمی-شود.
عظمت صاحب عروه، سبب نشده است که نویسنده از نقد آراء وی صرف نظر کند؛ ولذا در مسائل فراوانی نظریات سید کاظم یزدی را به چالش کشانده است. در یکی از مسائل، صاحب عروه، هرگونه استفاده از ظروف طلا و نقره، اعم از خوردن و آشامیدن، وضو گرفتن، غسل و تطهیر نجاسات و مانند آن را حرام میداند. آیت‌الله سیستانی، حرمت استعمال را منحصر در خوردن و آشامیدن دانسته و حرمت باقی موارد استفاده را صحیح نمی‌داند.
فهرست هریک از جلدهای کتاب، در انتهای آن آمده است.
