2- زمين
كف پا و ته كفشى كه در اثر راه رفتن يا پاگذاشتن نجس شده بواسطه راه رفتن يا ماليدن به زمين، به شرط برطرف شدن عين نجاست پاك مى‌شود و چنان‌چه عين نجاست قبلًا برطرف شده باشد، مسماى راه رفتن يا ماليدن كفايت مى‌كند وبنابراقوى شرط است كه نجاست از طريق راه رفتن يا پاگذاشتن حاصل شود و چنان‌چه از راه ديگرى حاصل شود، زمين پاك كننده نيست.
(مسأله 473) مراد از زمين، خاك، ماسه، سنگ، آجر، گچ و آهك است و بنابر اقوى بايد آنها پاك وخشك باشد.
(مسأله 474) پشت پا و زانوها و دست‌ها- اگر راه رفتن با آنها باشد- وته پاى مصنوعى واطراف كف پا به كف پا ملحق نمى‌شود.
(مسأله 475) اگر در طهارت زمين شك كند، بنا را بر طهارت بگذارد مگر آن‌كه حالت سابقش نجاست باشد و اگر شك كند كه نجاست پا از راه رفتن يا پاگذاشتن بر زمين نجس شده يا از راه ديگر، در تطهير آن به ماليدن يا راه رفتن بر زمين اكتفا نكند، بلكه بايد آن را با آب تطهير نمايد.
(مسأله 476) اگر بر اثر تاريكى شك كند كه روى زمين راه مى‌رود يا روى فرش وحصير، در اين صورت طهارت حاصل نمى‌شود مگر آن‌كه يقين كند كه روى زمين راه رفته است.