احکام پوشش – آیت الله خامنه ای (مدظله العالی)

1- لباس شهرت

لباسی که پوشیدن آن به خاطر رنگ، کیفیت دوخت، مندرس بودن یا علل دیگر، مناسب نیست، به طوری‌‌که اگر پوشیده شود توجه مردم جلب و صاحب لباس انــگشت‌‌نما شود، لباس شهرت، و پوشیدن آن اشکال دارد. (۱۳۶۱)

2- پوشش در مقابل نامحرم

الف) پوشش زن
پوشش زن در مقابل نامحرم باید به گونه‌‌ای باشد که:

یک- به جز گردی صورت و مچ دست به پایین (بدون آرایش و زیور‌‌آلات) آشکار نباشد.

دو- برجستگی‌‌ها و زیبایی‌‌های بدن زن، با وجود پوشیدن آن، آشکار نباشد.

سه- رنگ و خصوصیات آن به گونه‌‌ای نباشد که جلب توجه کند و موجب تحریک اطرافیان شود.

ب) پوشش مردان
یک- پوشش مرد در مقابل زن باید به گونه‌‌ای باشد که موجب مفسده نشود. (‌۴۴۳)

‌دو- کشیدن سرمه برای مردان به خودی خود جایز است. (س۴۴۷)

سه- ‌پوشیدن لباس آستین کوتاه به خودی خود جایز است، مگر اینکه مفسده‌‌ای داشته باشد. (س۴۴۳)

مسائل متفرقه جلب توجه و آرایش بانوان

۱. اگر ‌صدای کفش زنان هنگام راه رفتن، موجب جلب توجه و تحریک نامحرم یا مترتّب بر مفسده نشود، اشکال ندارد. (۱۳۶۲)

۲. برای زنان پوشیدن لباس‌‌های تنگ یا بدن‌‌نما در عروسی‌‌ها و مانند آن، اگر از نگاه مردان نامحرم یا از ترتّب مفسده یا تحریک اطرافیان در امان هستند، جایز است. (‌۱۳۶۴)

۳. اگر ‌پوشیدن کفش سیاه براق، موجب جلب توجه نامحرم یا انگشت‌‌نما شدن او شود، حرام است. (۱۳۶۵)

۴. حکم لباس، مقنعه و پیراهن، از نظر رنگ، مانند کفش است. (۱۳۶۶)

۵. اگر تاتوی ابرو عرفاً زینت محسوب ‌شود باید پوشانده شود. (س۴۴۱)

۶. هرگونه زیور، حتی حلقه ازدواج یا آرایش معمولی ابرو باید پوشانده شود. (س۴۴۲)

۷. پوشاندن بینی جراحی شده برای زیبایی واجب نیست. (س ۴۴۰)

۸. دختری‌‌که ازدواج کرده با دختری‌‌که ازدواج نکرده، در احکام فوق تفاوتی ندارد. (س ۴۳۹)

۹. ‌زدن عطر یا کرم‌‌های ضد آفتاب، به خودی خود، جایز است؛ مگر آنکه موجب جلب توجه نامحرم شود، لذا باید از کنار مردان عبور نکنند. (س ۴۴۸)

۱۰. تولید و خرید و فروش جوراب نازک (و هر لباسی که پوشیدن آن در مقابل نامحرم حرام است) اگر به قصد این باشد که زنان خریدار از آنها در برابر نامحرم استفاده کنند، ‌حرام است. (۱۳۷۰)

۱۱. کار کردن در فروشگاه‌‌های لباس زنانه، اگر مخالف مقررات نباشد (‌و برای مرد کارگر یا فروشنده مفسده‌‌ای مثل لذت جنسی یا خوف گناه نباشد) به خودی خود جایز است. (۱۳۷۱)

تاتوی ابرو

در مورد تاتوی ابرو چند نکته باید توجه شود:

۱. ‌اگر عرفاً زینت و آرایش محسوب ‌شود باید از نامحرم پوشانده شود. اما کسانی‌‌که ابرویشان از بین رفته و فقط یک ابروی معمولی و بدون زیبایی خاصی را تاتو می‌کنند یا قسمت‌‌های از بین رفته لابه‌‌لای ابروان خود را ترمیم می‌کنند، به طوری‌‌که عرفاً زینت و آرایش (حتی جزئی) حساب نمی‌‌شود، پوشاندن آن لازم نیست.

۲. ‌زمان تاتو کردن، ‌با این فرض که تا چند روز نمی‌‌توان به آن قسمت آب زد، ‌باید زمان به خصوصی باشد. در غیر این صورت حرام است. و آن زمان عبارت است از زمانی‌‌که:

الف) نماز بر بانوان واجب نیست؛ مانند اینکه خانم عادت ماهیانه است یا وقت نماز نیست؛ مثل اینکه ساعت ده صبح است.

ب) نماز بر بانوان واجب است: (عادت ماهیانه نیست و اذان هم گفته شده) اول وضو گرفته شود (توصیه می‌شود اول نماز اقامه شود، بعداً تاتو صورت گیرد.) برای نمازهای بعدی (مثلاً نماز مغرب و…) ‌تا زمانی‌‌که آب برای آن قسمت ضرر دارد، طبق احکام جبیره ‌عمل می‌‌گردد. پس از سپری شدن مدتی که آب برای ابرو مضر بود، چون به صورت زیر پوستی تاتو انجام شده، وضو و غسل معمولی صورت خواهد گرفت.

3- لباسی که ترویج فرهنگ کفر و شرک است.

الف) پوشیدن هر نوع لباسی که ترویج فرهنگ ضد اسلامی است، حرام است.

ب) پوشیدن لباس‌‌هایی که روی آن حروف و تصاویر خارجی چاپ شده، به خودی خود ایراد ندارد. اما اگر ترویج فرهنگ ضد اسلامی شود، حرام است و تشخیص آن به عهده عرف است. (۱۳۷۳)

ج) ‌مجرد اینکه لباسی از کشورهای غیر اسلامی وارد شده، دلیل بر حرمت استفاده از آن نیست. (۱۳۷۴)

د) ‌استفاده از کروات و سایر پوشش‌‌های غیر اسلامی، اگر منجر به ترویج فرهنگ غربی و ضد اسلامی شود، حرام است. (‌۱۳۷۹)

هـ) پوشیدن لباسی که روی آن تبلیغ شراب وجود دارد، حرام است. (‌۱۳۸۳)

و) واردات و خرید و فروش لباس‌‌هایی که ترویج‌‌کننده فرهنگ غرب و ضد اسلام است، حرام است. (۱۳۷۴)

ز) اگر واردات و خرید و فروش این‌‌گونه لباس‌‌ها ترویج کفر و ضد اسلام نباشد، نباید به دولت اسلامی ضرر اقتصادی بزند.