در همه نمازهاى واجب ومستحب، بعد از قرائت وقبل از ركوع ركعت دوم مستحب است نمازگزار قنوت بخواند و در نماز شفع احتياط آن است كه به رجاى مطلوبيت، قنوت بخواند ودرنمازهايى كه بايد بلند خوانده شود خصوصاً در نمازهاى صبح، مغرب، جمعه و وتر استحباب آن مؤكدشده است. نماز جمعه دو قنوت دارد يكى قبل از ركوع ركعت اول وديگرى بعد از ركوع ركعت دوم. نماز عيد فطر وقربان در ركعت اول پنج قنوت و در ركعت دوم چهار قنوت دارد. نماز آيات دوقنوت دارد يكى قبل از ركوع پنجم در ركعت اول وديگرى قبل از ركوع پنجم در ركعت دوم، بلكه مستحب است در نماز آيات پنج قنوت باشد كه هر كدام پيش از هر ركوع زوج باشد. در نماز وترقنوت قبل از ركوع انجام مى‌شود و مستحب است بعد از قنوت اين دعاى حضرت موسى بن جعفر عليه السلام رابخواند: «هَذَا مَقَامُ مَنْ حَسَنَاتُهُ نِعْمَةٌ مِنْكَ وَشُكْرُهُ ضَعِيْفٌ وَذَنْبُهُ عَظِيْمٌ وَلَيْسَ لِذلِكَ الَّارِفْقُكَ وَرَحْمَتُكُ فَإنَّكَ قُلْتَ فِى كِتَابِكَ الْمُنْزَلِ عَلى نَبِيِّكَ الْمُرْسَلِ صلى الله عليه و آله كَانُوا قَلِيْلًا مِنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ وَبِالأسْحَارِهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ طَالَ وَاللَّهِ هُجُوعِى وَقَلَّ قِيَامِى وَهَذَا السَّحَرُ وَأنَاأسْتَغْفِرُكَ لِذُنُوبِى اسْتَغْفَارَ مَنْ لا يَمْلِكُ لِنَفْسِهِ ضَرّاً وَلا نَفْعاً وَلامَوْتاً وَلا حَيَاةً وَلا نُشُوراً».
همچنين در قنوت قبل از ركوع نماز وتر دعاى فرج را بخواند: «لا الهَ الّا اللَّهُ الْحَلِيْمُ الْكَرِيْمُ، لا الهَ الّا اللَّهُ الْعَلِى الْعَظِيْمُ، سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ السَّموَاتِ السَّبْعِ وَرَبِّ الأرَضِيْنَ السَّبْعِ وَمَا فِيْهِنَ وَمَا بَيْنَهُنَّ وَرَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِيْمِ وَالْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعَالَمِيْنَ» و براى چهل مؤمن زنده يا مرده دعاكند وهفتاد بار بگويد: «أسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّى وَأتُوبُ الَيْهِ» و هفت مرتبه بگويد: «أسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذى لاالهَ الّا هُوَ الْحَى الْقَيُّومُ ذُو الْجَلالِ وَالاكْرَام لِجَمِيْعِ ظُلْمِى وَجُرْمِى وَاسْرَافِى عَلى نَفْسِى وَأتُوبُ الَيْه» وهفت مرتبه بگويد: «هذَا مَقَامُ الْعَائِذِ بِكَ مِنَ النَّار» وباز بگويد: «رَبِّ أسَأْتُ وَظَلَمْتُ نَفْسِى وَبِئْسَ مَا صَنَعْتُ وَهذِى يَدى جَزَاءً بِمَا كَسَبْتُ وَهذِى رَقَبَتِى خَاضِعَةٌ لِمَاأتَيْتُ وَهَا أنَا ذَا بَيْنَ يَدَيْكَ فَخُذْ لِنَفْسِكَ عَنْ نَفْسِى الرِّضَا حَتَّى تَرْضى لَكَ الْعُتْبى لا أعُودُ» و سيصد مرتبه بگويد: «الْعَفْو» وبگويد: «رَبِّ اغْفِرْلِى وَارْحَمْنِى وَتُبْ عَلَى انَّكَ أنْتَ التَّوّابُ الرَّحِيْمُ».
(مسأله 675) در قنوت كلام مخصوصى معتبر نيست بلكه آنچه از ذكر ودعا وحمد وثناء بگويدكافى است و اگر يك يا سه يا پنج بار «سُبْحَانَ اللَّهِ» بگويد كافى است، ولى آنچه از معصومان عليهم السلام وارد شده بگويد بهتر است.
(مسأله 676) مستحب است پيش از قنوت تكبير بگويد و براى گفتن آن دستها را بلند كند و دوباره پايين بياورد سپس مقابل صورت قرار دهد.
(مسأله 677) مستحب است امام ومأموم وفرادى قنوت را بلند بخواند، ولى بر مأموم مكروه است كه امام صداى او را بشنود.
(مسأله 678) اگر قنوت را فراموش كند وپيش از آن‌كه به اندازه ركوع خم شود يادش بيايد، مستحب است بايستد وآنرا بخواند و اگر در ركوع يادش بيايد، مستحب است بعد از ركوع قضا كند و اگر درسجده يادش آمد، مستحب است بعد از سلام آن را در حالى كه رو به قبله نشسته قضا نمايد. همچنين اگر در حال رفتن به سجده و قبل از گذاشتن سر روى مُهر يادش بيايد قضاى آنرا بنابر احتياط بجاى آورد، ولى اگر قنوت را عمداً در محلش يا بعد از ركوع كه يادش آمد ترك كند قضا ندارد.
(مسأله 679) ظاهراً قنوت با دعاى غلط يا به زبان غيرعربى تحقق پيدا نمى‌كند اگرچه به صحت نماز ضررى نمى‌رساند.