آب قلیل – آیت الله محقق کابلی

(مسأله 61): آب قلیل آبیست که از زمین نجوشد و از کُر کمتر باشد.
(مسأله 62): اگر آب قلیل روى چیز نجس بریزد یا چیز نجس به آن برسد نجس مى شود، ولى اگر با فشار روى چیز نجس بریزد، مقدارى که به آن چیز مى رسد نجس است و مقدارى که به آن چیز نرسیده پاک است.
(مسأله 63): آب قلیلى که براى برطرف کردن عین نجاست روى چیز نجس ریخته شود و از آن جدا گردد نجس است، و آب قلیلى که بعد از برطرف شدن عین نجاست براى آب کشیدن چیز نجس روى آن مى ریزند و از آن جدا مى شود در صورتى که محل بمجرد شستن با او پاک شود آن آب پاک است، مثلاً اگر محل نجس چیزى باشد که به یک مرتبه شستن پاک شود و عین نجس هم نداشته باشد غساله آن یعنى آبى که از او در وقت شستن جدا مى شود پاک است. و اما چیزى که دو مرتبه شستن آن لازم است از غساله اوّل بنا بر احتیاط واجب اجتناب لازم است، و غساله شستن دوم پاک است.
(مسأله 64): آبى که با آن مخرج بول و غائط را مى شویند با پنج شرط پاک است.
“اوّل”: آنکه بو یا رنگ یا مزه نجاست نگرفته باشد.
“دوم”: نجاستى از خارج به آن نرسیده باشد.
“سوم”: نجاست دیگرى مثل خون با بول یا غائط بیرون نیامده باشد.
“چهارم”: ذره هاى غائط در آب پیدا نباشد.
“پنجم”: بیشتر از مقدار معمول نجاست به اطراف مخرج نرسیده باشد.