(مسأله 163): اگر چیز پاک به چیز نجس برسد و هر دو یا یکى از آنها بطورى تر باشد که ترى یکى بدیگرى برسد، چیز پاک نیز نجس مى شود، و همچنین اگر به چیز سومى با همان رطوبت برسد نجسش مى کند، و مشهور فرموده اند که متنجس بطور مطلق منجّس است، ولى این حکم در غیر واسطه اول محل اشکال است، اگر چه بنا بر احتیاط واجب اجتناب از او لازم است (مثال) در صورتى که دست راست به بول متنجس شود، آنگاه آن دست با رطوبت با دست چپ ملاقات کند این ملاقات موجب نجاست دست چپ خواهد بود. و اگر دست چپ بعد از خشکیدن با آب قلیل ملاقات کند آب نیز نجس مى شود، ولى اگر با چیز دیگرى با رطوبت ملاقات کند نجاست آن چیز محلّ اشکال است، و احتیاط واجب در اجتناب از آن است و اگر ترى بقدرى کم باشد که به دیگرى نرسد چیزى که پاک بوده نجس نمى شود اگر چه بعین نجس برسد.
(مسأله 164): اگر چیز پاکى به چیز نجس برسد، و انسان شک کند که هر دو یا یکى از آنهاتر بوده یا نه آن چیز پاک نجس نمى شود.
(مسأله 165): دو چیزى که انسان نمى داند کدام پاک و کدام نجس است اگر چیز پاکى با رطوبت بعداً بیکى از آنها برسد نجس نمى شود مگر در مورد که حالت سابقه هر دو نجاست باشد.
(مسأله 166): زمین و پارچه و مانند اینها اگر رطوبت داشته باشد، هر قسمتى که نجاست به آن برسد نجس مى شود، و جاهاى دیگر آن پاک است و همچنین است خیار و خربزه و مانند اینها.
(مسأله 167): هر گاه شیره، و روغن و مانند اینها طورى باشد که اگر مقدارى از آن را بردارند جاى آن خالى نمى ماند، همین که یک نقطه از آن نجس شد، تمام آن نجس مى شود، ولى اگر طورى باشد که جاى آن در موقع برداشتن خالى بماند، اگر چه بعد پر شود، فقط جائى که نجاست به آن رسیده نجس مى باشد پس اگر فضله موش در آن بیفتد جائى که فضله افتاده نجس و بقیه پاک است.
(مسأله 168): اگر مگس یا حیوانى مانند آن روى چیز نجسى که تر است بنشیند، و بعد روى چیز پاکى که آن هم تر است بنشیند، چنانچه انسان بداند نجاست همراه آن حیوان بوده، چیز پاک نجس مى شود و اگر نداند پاک است.
(مسأله 169): اگر جائى از بدن که عرق دارد نجس شود و عرق از آنجا بجاى دیگر برود، هر جا که عرق به آن برسد نجس مى شود، و اگر عرق بجاى دیگر نرود جاهاى دیگر بدن پاک است.
(مسأله 170): اخلاطى که از بینى یا گلو مى آید اگر خون داشته باشد جائى که خون دارد نجس و بقیه آن پاک است پس اگر به بیرون دهان یا بینى برسد مقدارى را که انسان یقین دارد جاى نجس اخلاط به آن رسیده نجس است و محلى را که شک دارد جاى نجس به آن رسیده یا نه پاک مى باشد.
(مسأله 171): اگر آفتابه اى را که ته آن سوراخ است روى زمین نجس بگذارند چنانچه از جریان بیفتد و آب زیر آن جمع گردد که با آب آفتابه یکى حساب شود، آب آفتابه نجس مى شود، ولى اگر آب آفتابه جریان داشته باشد نجس نمى شود.
(مسأله 172): اگر چیزى داخل بدن شود و به نجاست برسد، در صورتى که بعد از بیرون آمدن آلوده بنجاست نباشد پاک است پس اگر اسباب اماله یا آب آن در مخرج غائط وارد شود، یا سوزن و چاقو و مانند اینها در بدن فرو رود بعد از بیرون آمدن بنجاست آلوده نباشد نجس نیست و همچنین است آب دهان و بینى اگر در داخل بخون برسد و بعد از بیرون آمدن بخون آلوده نباشد.