(مسأله 173): نجس کردن خط و ورق قرآن در صورتى که مستلزم هتک باشد بى اشکال حرام است، و اگر نجس شود باید فوراً آن را آب بکشند. بلکه بنا بر احتیاط واجب در غیر فرض هتک نیز نجس کردن آن حرام و آب کشیدن واجب است.
(مسأله 174): اگر جلد قرآن نجس شود در صورتى که بى احترامى بقرآن باشد باید آن را آب بکشند.
(مسأله 175): گذاشتن قرآن روى عین نجس مانند خون و مردار، اگر چه آن عین نجس خشک باشد حکم نجس کردن آن را دارد.
(مسأله 176): نوشتن قرآن با مرکب نجس اگر چه یک حرف آن باشد حکم نجس کردن آن را دارد و اگر نوشته شود باید آن را آب بکشند، یا به واسطه تراشیدن و مانند آن کارى کنند که از بین برود.
(مسأله 177): در صورتى که دادن قرآن به کافر مستلزم هتک باشد، حرام و گرفتن قرآن از او واجب است.
(مسأله 178): اگر ورق قرآن یا چیزى که احترام آن لازم است، مثل کاغذى که اسم خدا یا پیغمبر یا امام بر آن نوشته شده، در مستراح بیفتد، بیرون آوردن و آب کشیدن آن اگر چه خرج داشته باشد واجب است. و اگر بیرون آوردن آن ممکن نباشد، باید به آن مستراح نروند تا یقین کنند آن ورق پوسیده است، و نیز اگر تربت در مستراح بیفتد و بیرون آوردن آن ممکن نباشد، باید تا وقتى که یقین نکرده اند، که بکلّى از بین رفته به آن مستراح نروند.
(مسأله 179): خوردن و آشامیدن چیز متنجس حرام است، و همچنین است خوراندن آن بدیگرى، و در خوراندن آن بطفل یا دیوانه احوط اجتناب است و اگر خود طفل یا دیوانه غذاى نجس را بخورد یا با دست نجس غذا را نجس کند و بخورد بى اشکال لازم نیست از او جلوگیرى کنند.
(مسأله 180): فروختن و عاریه دادن چیز نجسى که مى شود آن را آب کشید، اگر نجس بودن آن را بطرف بگویند اگر چه از قسم خوراکى باشد اشکال ندارد.
(مسأله 181): اگر انسان ببیند کسى چیز نجسى را مى خورد احوط اعلام کردن است و اگر با لباس نجس نماز مى خواند، لازم نیست باو بگوید.
(مسأله 182): اگر جائى از خانه یا فرش کسى نجس باشد، و ببیند بدن یا لباس یا چیز دیگر کسانى که وارد خانه او مى شوند با رطوبت بجاى نجس رسیده است، و در معرض این باشد که نجاست بمأکول و مشروب سرایت کند، باید بآنان بگوید.
(مسأله 183): اگر صاحب خانه در بین غذا خوردن بفهمد غذا نجس است، باید به میهمانها بگوید، اما اگر یکى از میهمانها بفهمد، احوط این است که بدیگران خبر دهد. ولى چنانچه طورى با آنان معاشرت دارد که ممکن است بواسط نجس بودن آنان خود او هم نجس شود، باید به آنان بگوید.
(مسأله 184): اگر چیزى را که عاریه کرده نجس شود، چنانچه صاحبش آن چیز را در کارى که شرط ان پاکى است استعمال مى کند، مانند ظروفى که در خوردن و آشامیدن استعمال مى شود واجب است نجس شدن آن را باو بگوید، و اما مثل لباس، نجس شدن او را لازم نیست بگوید، اگر چه بداند صاحبش با او نماز مى خواند، زیرا که پاک بودن لباس در نماز شرط واقعى نیست.
(مسأله 185): اگر بچه بگوید چیزى نجس است، یا چیزى را آب کشیده نباید حرف او را قبول کرد، ولى بچه اى که تکلیفش نزدیک است اگر بگوید چیزى را آب کشیدم، در صورتى که آن چیز در تصرف او باشد یا آن بچه مورد اطمینان باشد حرف او قبول مى شود، و همچنین اگر بگوید چیزى نجس است.