(مسأله 187): آب با چهار شرط چیز نجس را پاک مى کند:
“اول”: آنکه مطلق باشد، پس آب مضاف مانند گلاب و عرق بید چیز نجس را پاک نمى کند.
“دوم”: آنکه پاک باشد.
“سوم”: آنکه وقتى چیز نجس را مى شویند آب مضاف نشود، و در شستنى که بعد از آن، شستن دیگر لازم نیست، باید بو یا رنگ یا مزه نجاست هم نگیرد، و در غیر آن شستن، تغییر ضرر ندارد. مثلاً چیزى را بآب کُر یا قلیل بشویند، و دو دفعه شستن در او لازم باشد، در دفعه اول اگر چه تغییر کند، و در دفعه دوم بآبى تطیهر کند که تغییر نکند پاک مى شود.
“چهارم” آن که بعد از آب کشیدن چیز نجس، عین نجاست در آن نباشد، و پاک شدن چیز نجس به آب قلیل یعنى آب کمتر از کُر شرطهاى دیگرى هم دارد که بعداً گفته مى شود.
(مسأله 188): ظرف نجس را با آب قلیل باید سه مرتبه شست، و در کر و جارى یک مرتبه کافى است، ولى ظرفى را که سگ از آن آب یا چیز روان دیگر خورده، باید اول با خاک با ریختن مقدارى آب پاک خاک مالى کرد، و بنا بر احتیاط، خاک باید پاک باشد سپس آب بریزند، که خاک، او زائل شود و بعد یک مرتبه در کُر یا جارى یا دو مرتبه با آب قلیل شست. و همچنین ظرفى را که سگ لیسیده بنا بر احتیاط واجب باید پیش از شستن خاک مالى کرد و اگر آب دهان سگ در ظرفى بریزد احتیاط مستحب خاک مالى است.
(مسأله 189): اگر دهانه ظرفى که سگ دهن زده، تنگ باشد، باید خاک را در آن بریزند و مقدارى آب ریخته با شدت حرکت دهند تا خاک به همه آن ظرف برسد و بعد بترتیب که ذکر شد بشویند.
(مسأله 190): ظرفى را که خوک بلیسد یا از آن چیز روانى بخورد یا اینکه در او موش صحرائى مرده باشد، با آب قلیل یا کُر یا جارى باید هفت مرتبه شست و لازم نیست آن را خاک مالى کنند.
(مسأله 191): ظرفى را که بشراب نجس شده، باید سه مرتبه بشویند. و فرقى بین آب قلیل و کُر و جارى نیست.
(مسأله 192): کوزه اى که از گل نجس ساخته شده و یا آب نجس در آن فرو رفته اگر در آب کر یا جارى بگذارند، بهر جائى آن که آب برسد پاک مى شود، و اگر بخواهند باطن آن هم پاک شود، باید بقدرى در آب کُر یا جارى بماند که آب بتمام آن فرو رود، و اگر ظرف رطوبتى داشته باشد که از رسیدن آب بباطن آن مانع باشد باید خشکش نمایند، و بعداً در آب کر یا جارى بگذارند.
(مسأله 193): ظرف نجس را با آب قلیل دو قسم مى شود آب کشید: یکى آنکه سه مرتبه پر کنند و خالى کنند دیگر آنکه سه دفعه قدرى آب در آن بریزند و در هر دفعه آب را طورى در آن بگردانند که بجاهاى نجس آن برسد و بیرون بریزند.
(مسأله 194): اگر ظرف بزرگى مثل پاتیل و خمره نجس شود، چنانچه سه مرتبه آن را از آب پر کنند و خالى کنند پاک مى شود، و همچنین است اگر سه مرتبه از بالا آب در آن بریزند، بطورى که تمام اطراف آن را بگیرد و در هر دفعه آبى که ته آن جمع مى شود بیرون آورند و واجب است که در مرتبه دوم و سوم ظرفى را که با آن آبها را بیرون مى آورند آب بکشند.
(مسأله 195): اگر مس نجس و مانند آن را آب کنند و آب بکشند، ظاهرش پاک مى شود.
(مسأله 196): تنورى که به بول نجس شده است، اگر دو مرتبه از بالا آب در آن بریزند، بطورى که تمام اطراف آن را بگیرد پاک مى شود. و در غیر بول اگر با برطرف شدن نجاست یک مرتبه بدستورى که گفته شد آب در آن بریزند کافى است. و بهتر است که گودالى ته آن بکنند تا آبها در آن جمع شود و بیرون بیاورند و بعد آن گودال را با خاک پاک پر کنند.
(مسأله 197): اگر چیز نجس را یک مرتبه در آب کُر یا جارى فرو برند که آب به تمام جاهاى نجس آن برسد، پاک مى شود.
(مسأله 198): اگر بخواهند چیزى را که ببول نجس شده با آب قلیل آب بکشند، چنانچه یک مرتبه آب روى آن بریزند و از آن جدا شود، در صورتى که بول در آن چیز نمانده باشد، یک مرتبه دیگر که آب روى آن
بریزند پاک مى شود، ولى در لباس و فرش و مانند اینها باید بعد از هر دفعه فشار دهند تا غساله آن بیرون آید. (غساله آبیست که معمولاً در وقت شستن و بعد از آن از چیزى که شسته مى شود، خود به خود یا بواسطه فشار مى ریزد.)
(مسأله 199): اگر چیزى به بول پسر شیرخوارى که غذاخور نشده نجس شود، چنانچه یک مرتبه آب روى آن بریزند که به تمام جاهاى نجس آن برسد پاک مى شود ولى احتیاط مستحب آنست که یک مرتبه دیگر هم آب روى آن بریزند. و در لباس و فرش و مانند اینها فشار لازم نیست.
(مسأله 200): اگر چیزى به غیر بول نجس شود، چنانچه با برطرف کردن نجاست یک مرتبه آب روى آن بریزند و از آن جدا شود پاک مى گردد ولى لباس و مانند آن را باید فشار دهند تا غساله بیرون آید.
(مسأله 201): اگر حصیر نجس را که با نخ بافته شده بخواهند آب بکشند، باید بهر قسم که ممکن است اگر چه به لگد کردن باشد فشار دهند تا غساله آن جدا شود. و اگر در کُر و جارى فرو برند که آب به تمام اجزاء آن برسد پاک مى شود و فشار لازم نیست.
(مسأله 202): اگر ظاهر گندم و برنج و صابون و مانند اینها نجس شود، بفرو بردن در کر و جارى پاک مى گردد. و اگر باطن آنها نجس شود تطهیر آنها مثل تطهیر کوزه نجس است که در مسئله (192) گذشت.
(مسأله 203): اگر انسان شک کند که آب نجس بباطن صابون رسیده یا نه، باطن آن پاک است.
(مسأله 204): اگر ظاهر برنج و گوشت یا چیزى مانند اینها نجس شده باشد چنانچه آن را در کاسه و مانند آن بگذارند و سه مرتبه آب روى آن بریزند و خالى کنند پاک مى شود، و آن ظرف هم پاک مى گردد. ولى اگر بخواهند لباس یا چیزى را که فشار لازم دارد در ظرفى بگذارند و آب بکشند، باید در هر مرتبه اى که آب روى آن مى ریزند آن را فشار دهند و ظرف را کج کنند، تا غساله که در آن جمع شده بیرون بریزد.
(مسأله 205): لباس نجسى را که به نیل و مانند آن رنگ شده اگر در آب کُر یا جارى فرو برند، یا با آب قلیل بشویند، چنانچه موقع فشار دادن آب مضاف از آن بیرون نیاید پاک مى شود.
(مسأله 206): اگر لباسى را در کُر یا جارى آب بکشند، و بعد مثلاً لجن آب در آن ببیند، چنانچه احتمال ندهند که جلوگیرى از رسیدن آب کرده آن لباس پاک است.
(مسأله 207): اگر بعد از آب کشیدن لباس و مانند آن خورده گل یا اشنان در آن دیده شود پاک است. ولى اگر آب نجس به باطن گل یا اشنان رسیده باشد ظاهر گل و اشنان پاک و باطن آنها نجس است.
(مسأله 208): هر چیز نجس، تا عین نجاست را از آن برطرف نکنند پاک نمى شود. ولى اگر بو یا رنگ نجاست در آن مانده باشد اشکال ندارد، پس اگر خون را از لباس برطرف کنند و لباس را آب بکشند و رنگ خون در آن بماند پاک مى باشد، اما چنانچه بواسطه بو یا رنگ یقین کنند یا احتمال دهند که ذره هاى نجاست، در آن چیز مانده نجس است.
(مسأله 209): اگر نجاست بدن را در آب کر یا جارى برطرف کنند بدن پاک مى شود، و بیرون آمدن و دو مرتبه در آب رفتن لازم نیست.
(مسأله 210): غذاى نجس که لاى دندآنهامانده، اگر آب در دهان بگردانند و به تمام غذاى نجس برسد پاک مى شود.
(مسأله 211): اگر موى سر و صورت را با آب قلیل آب بکشند، لازم نیست فشار دهند که غساله آن جدا شود. ولى در صورتى که مو متراکم و زیاد باشد باید فشار دهد تا غساله جدا شود.
(مسأله 212): اگر جاى از بدن یا لباس را با آب قلیل آب بکشند، اطراف آن جا که متصل به آن است و معمولاً موقع آب کشیدن آب به آنها سرایت مى کند، با پاک شدن جاى نجس پاک مى شود، به این معنى که آب کشیدن اطراف مستقلاً لازم نیست. بلکه اطراف و محل نجس به آب کشیدن با هم پاک مى شوند، و همچنین است اگر چیز پاکى را پهلوى چیز نجس بگذارند و روى هر دو آب بریزند. پس اگر براى آب کشیدن یک انگشت نجس، روى همه انگشتها آب بریزند و آب نجس به همه آنها برسد، بعد از پاک شدن انگشت نجس، تمام انگشتها پاک مى شود.
(مسأله 213): گوشت و دنبه اى که نجس شده، مثل چیزهاى دیگر آب کشیده مى شود. و همچنین است اگر بدن یا لباس، چربى کمى داشته باشد که از رسیدن آب به آنها جلوگیرى نکند.
(مسأله 214): اگر ظرف یا بدن نجس باشد، بعد به طورى چرب شود که جلوگیرى از رسیدن آب به آنها کند، چنانچه بخواهند ظرف و بدن را اب بکشند، باید چربى را برطرف کنند تا آب به آنها برسد.
(مسأله 215): آب شیرى که متصل به کُر است حکم کُر را دارد.
(مسأله 216): اگر چیزى را آب بکشد و یقین کند پاک شده و بعد شک کند که عین نجاست را از آن برطرف کرده یا نه، باید دوباره آن را آب بکشد و یقین کند که عین نجاست برطرف شده است.
(مسأله 217): زمینى که آب در او فرو مى رود مثل زمینى که روى آن شن یا ریگ باشد، اگر نجس شود با آب قلیل نیز پاک مى شود.
(مسأله 218): زمین سنگ فرش و آجر فرش و زمین سختى که آب در آن فرو نمى رود، اگر نجس شود با آب قلیل پاک مى گردد، ولى باید به قدرى آب روى آن بریزند که جارى شود.
(مسأله 219): اگر ظاهر نمک سنگ و مانند آن نجس شود، با آب کمتر از کُر هم پاک مى شود.
(مسأله 220): اگر شکر نجس آب شده را قند بسازد و در آب کر یا جارى بگذارند پاک نمى شود.
