(مسأله 221): زمین با سه شرط کف پا و ته کفش را که به راه رفتن نجس شده پاک مى کند
“اول” آنکه زمین پاک باشد.
“دوم” آنکه خشک باشد.
“سوم” آنکه اگر عین نجس مثل خون و بول، یا متنجس مثل گلى که نجس شده در کف پا و ته کفش باشد، بواسطه راه رفتن یا مالیدن پا به زمین برطرف شود. و نیز زمین باید خاک یا سنگ یا آجر فرش و مانند اینها باشد، و با راه رفتن روى فرش و حصیر و سبزه، کف پا و ته کفش نجس پاک نمى شود.
مسأله 222): پاک شدن کف پا و ته کفش نجس، به واسطه راه رفتن روى آسفالت و روى زمین که با چوب فرش شده محل اشکال است، اقوى بقاء نجاست است
(مسأله 223): براى پاک شدن کف پا و ته کفش بهتر است مقدار پانزده ذراع دست یا بیشتر راه بروند، اگر چه به کمتر از پانزده ذراع یا مالیدن پا به زمین نجاست برطرف شود
(مسأله 224): لازم نیست کف پا یا ته کفش نجس تر باشد، بلکه اگر خشک هم باشد به راه رفتن پاک مى شود
(مسأله 225): بعد از آنکه کف پا یا ته کفش نجس به راه رفتن پاک شد، مقدارى از اطراف آن هم که معمولاً به گل آلوده مى شود پاک مى گردد
(مسأله 226): کسى که با دست و زانو راه مى رود، اگر کف دست یا زانوى او نجس شود، پاک شدن آن با راه رفتن محل اشکال است. و همچنین است ته عصا و ته پاىمصنوعى و نعل چهارپایان و چرخ اتومبیل و درشکه و مانند اینها و احوط بقاء نجاست است.
(مسأله 227): اگر بعد از راه رفتن، بو یا رنگ یا ذره هاى کوچکى از نجاست که دیده نمى شود، در کف پا یا ته کفش بماند اشکال ندارد، اگر چه احتیاط مستحب آنست که به قدرى راه بروند که آنها هم برطرف شوند.
(مسأله 228): داخل کفش به واسطه راه رفتن پاک نمى شود. و پاک شدن کف جوراب بواسطه راه رفتن محل اشکال است. احوط شستن با آب است