(مسأله 259): اگر بدن حیوان به عین نجس مثل خون، یا متنجس مثل آب نجس آلوده، شود چنانچه آنها برطرف شود، بدن آن حیوان پاک مى شود، و همچنین است باطن بدن انسان، مثل توى دهان و بینى. مثلاً اگر خونى از لاى دندان بیرون آید، و در آب دهان از بین برود آب کشیدن توى دهان لازم نیست، ولى اگر دندان عاریه در دهان نجس شود بنا بر احتیاط آن را آب بکشند.
(مسأله 260): اگر غذا لاى دندان مانده باشد و داخل دهان خون بیاید، چنانچه انسان نداند که خون به غذا رسیده و یا بعد از رسیدن زائل شده پاک است.
(مسأله 261): مقدارى از لبها و پلک چشم که موقع بستن روى هم مى آید، و نیز جائى را که انسان نمى داند از ظاهر بدن است یا باطن آن، اگر نجس شود بنا بر احتیاط باید آب بکشد.
(مسأله 262): اگر گرد و خاک نجس به لباس و فرش و مانند اینها بنشیند، چنانچه طورى آنها را تکان دهند که گرد و خاک نجس از آنها بریزد، و چیزى با رطوبت با آنها ملاقات کند نجس نمى شود.
