(مسأله 416): در غسل ترتیبى، پاک بودن تمام بدن، پیش از غسل لازم نیست و اگر هر عضو را پیش از غسل، تطهیر کند کافیست. و اما در غسل ارتماسى، مقتضاى احتیاط واجب، پاک بودن بدن است پیش از غسل.
(مسأله 417): کسى که از حرام جنب شده و با آب گرم غسل کند اگر چه عرق مى کند غسل او صحیح است و احتیاط مستحب آن است که با آب سرد غسل کند.
(مسأله 418): اگر در غسل به اندازه سر موى از بدن، نشسته بماند، غسل باطل است، ولى شستن مثل داخل گوش و بینى و هر چه از باطن شمرده مى شود، واجب نیست.
(مسأله 419): جاى را که شک دارد از ظاهر بدن است یا از باطن آن، چنانچه قبلاً از ظاهر بوده، باید بشوید و الاّ مقتضاى احتیاط واجب، شستن آن است.
(مسأله 420): اگر سوراخ جاى گوشواره و مانند آن، به قدرى گشاد باشد که داخل آن از ظاهر شمرده شود، باید آن را شست وگرنه شستن آن، لازم نیست.
(مسأله 421): چیزى را که مانع رسیدن آب به بدن است، باید برطرف کند و اگر پیش از آنکه یقین کند برطرف شده، غسل نماید غسل او، باطل است.
(مسأله 422): اگر موقع غسل شک کند چیزى که مانع از رسیدن آب باشد در بدن او هست یا نه باید وارسى کند، تا مطمئن شود مانعى نیست.
(مسأله 423): در غسل باید موهاى کوتاهى را که جزء بدن حساب مى شود، بشوید و شستن موهاى بلند، واجب نیست بلکه اگر آب را طورى به پوست برساند که آنهاتر نشود، غسل صحیح است، ولى اگر رساندن آب به پوست بدون شستن آنها، ممکن نباشد، باید آنها را بشوید که آب به بدن برسد.
(مسأله 424): تمام شرطهاى که براى صحیح بودن وضو گفته شد، مثل پاک بودن آب، و غصبى نبودن آن، در صحیح بودن غسل هم شرط است.
ولى در غسل، لازم نیست بدن را از بالا به پائین، بشوید و نیز در غسل ترتیبى، لازم نیست بعد از شستن سر و گردن، فوراً طرف راست را بشوید، پس اگر بعد از شستن سر و گردن، صبر کند و بعد از مدتى، طرف راست را بشوید اشکال ندارد، بلکه لازم نیست، تمام سر و گردن یا پهلوى راست و پا پهلوى چپ را یک مرتبه بشوید، پس جائز است، مثلاً سر را شسته و بعد از مدتى گردن را بشوید، ولى کسى که نمى تواند از بیرون آمدن بول و غائط، خوددارى کند اگر به اندازه که غسل کند و نماز بخواند بول و غائط از او بیرون نمى آید، باید فوراً غسل کند. و بعد از غسل هم فوراً نماز بخواند.
(مسأله 425): کسى که پول حمامى را بدون اینکه بداند حمامى راضى است، بخواهد نسیه بگذارد، اگر چه بعد حمامى را راضى کند، غسل او باطل است.
(مسأله 426): اگر حمامى راضى باشد، که پول حمام نسیه بماند ولى کسى که غسل مى کند قصدش این باشد که طلب او را ندهد، یا از مال حرام بدهد، غسل او باطل است.
(مسأله 427): اگر پولى را که خمس آن را نداده به حمامى بدهد، مرتکب حرام شده، غسل او محل اشکال است، احتیاط ترک نشود، و ذمه اش به مستحقین خمس مشغول است.
(مسأله 428): اگر مخرج غائط را در آب خزینه، تطهیر کند و پیش از غسل شک کند، که چون در خزینه تطهیر کرده حمامى به غسل کردن او راضى است، یا نه غسل او باطل است، مگر اینکه پیش از غسل، حمامى را راضى کند.
(مسأله 429): اگر شک کند که غسل کرده یا نه؟ باید غسل کند، ولى اگر بعد از غسل شک کند که غسل او درست بوده یا نه؟ در صورتى که احتمال بدهد که وقت غسل، ملتفت بوده و صحیح بجا آورده، لازم نیست دوباره غسل نماید.
(مسأله 430): اگر در بین غسل، حدث اصغر از او سر زند، مثلاً بول کند، باید غسل را رها کرده غسل دیگرى بنماید، و چنانچه بخواهد غسل ترتیبى نماید، بنا بر احتیاط واجب وضو هم بگیرد اگر چه غسل جنابت باشد.
(مسأله 431): اگر از جهت ضیق وقت، وظیفه تیمم بوده ولى به خیال اینکه به اندازه غسل و نماز، وقت دارد غسل کند، در صورتى که با خود غسل قصد قربت کرده باشد، غسل او صحیح است، بلکه اگر براى نماز غسل نموده باشد، غسل او نیز صحیح است.
(مسأله 432): کسى که جنب شده اگر شک کند که غسل کرده یا نه؟ نمازهائى را که خوانده، چنانچه احتمال بدهد که وقت شروع به نماز ملتفت بوده، صحیح است ولى براى نمازهاى بعد باید غسل کند و در صورتى که بعد از نماز حدث اصغر از او صادر شده باشد لازم است وضو هم بگیرد و اگر وقت باقى است نمازى را که خوانده اعاده نماید.
(مسأله 433): کسى که چند غسل بر او واجب است مى تواند به نیت همه آنها یک غسل بجا آورد و ظاهر این است که اگر یکى معین از آنها را قصد کند از بقیه کفایت مى کند.
(مسأله 434): اگر بر جائى از بدن آیه قرآن یا اسم خداوند متعال نوشته شده باشد چنانچه بخواهد وضو یا غسل را ترتیبى بجا آورد باید آب را طورى به بدن برساند که دست او به نوشته نرسد.
(مسأله 435): کسى که غسل جنابت کرده نباید براى نماز وضو بگیرد و اما غسلهاى دیگر واجب باشد یا مستحب مقتضاى احتیاط واجب ضمّ وضو نیز است.