(مسأله 494): چند چیز بر حائض حرام است:
“اول” عبادتهاى که مانند نماز باید با وضو و غسل یا تیمم بجا آورده باشد، ولى عبادتهاى که وضو و غسل و تیمم براى آنها لازم نیست، مانند نماز میّت مانعى ندارد.
“دوم” تمام چیزهاى که بر جنب حرام است و در احکام جنابت گفته شد.
“سوم” جماع کردن در فرج، که هم براى مرد حرام است و هم براى زن، اگر چه به مقدار ختنه گاه داخل شود و منى بیرون نیاید، بلکه احتیاط واجب آن است که مقدار کمتر از ختنه گاه را هم داخل نکند، و بنا بر احتیاط لازم از وطى در دبر حائض اجتناب کند و در غیر حائض کراهت شدیده دارد.
(مسأله 495): جماع کردن در روزهاى هم که حیض قطعى نیست ولى شرعاً باید براى خود حیض قرار دهد حرام است، پس زنى که بیشتر از ده روز خون مى بیند و باید به دستورى که بعداً گفته مى شود روزهاى عادت خویشان خود را حیض قرار دهد، شوهرش نمى تواند در آن روزها با او نزدیکى نماید.
(مسأله 496): اگر مرد با زن خود در حال حیض نزدیکى کند چه از قبل باشد چه از دبر لازم است استغفار کند، و احتیاط مستحب آن است که کفاره بدهد و کفاره آن بعداً بیان مى شود.
(مسأله 497): غیر از نزدیکى کردن با زن حائض سایر استمتاعات مانند بوسیدن و ملاعبه نمودن مانعى ندارد.
(مسأله 498): کفاره نزدیکى در حال حیض در قسمت اول آن، هیجده نخود طلاى سکه دار و در قسمت دوم، نه نخود، و در قسمت سوم، چهار نخود و نیم است مثلاً زنى که شش روز خون حیض مى بیند، اگر شوهرش در شب یا روز اول و دوم با او جماع کند، هیجده نخود طلا و در شب یا روز سوم و چهارم نه نخود، و در شب یا روز پنجم و ششم چهار نخود و نیم بدهد.
(مسأله 499): اگر طلاى سکه دار ممکن نباشد، قیمت آن را بدهد و اگر قیمت طلا در وقتى که جماع کرده، با وقتى که مى خواهد به فقیر بدهد فرق کرده باشد، قیمت وقتى را که مى خواهد به فقیر بدهد حساب کند.
(مسأله 500): اگر کسى هم در قسمت اول و هم در قسمت دوم و هم در قسمت سوم حیض با زن خود جماع کند، هر سه کفاره را که روى هم سى و یک نخود و نیم مى شود بدهد.
(مسأله 501): اگر با زن حائض چند مرتبه جماع کند بهتر آن است که براى هر جماع یک کفاره بدهد.
(مسأله 502): اگر مرد در حال جماع بفهمد زن حائض شده، باید فوراً از او جدا شود و اگر جدا نشود نیز احتیاط مستحب این است که کفاره بدهد.
(مسأله 503): اگر مرد با زن حائض زنا کند یا با زن حائض نامحرمى به گمان اینکه عیال خودش است جماع نماید، نیز احتیاط مستحب این است که کفاره بدهد.
(مسأله 504): کسى که از روى نادانى یا فراموشى با زن در حال حیض نزدیکى کند کفاره ندارد.
(مسأله 505): اگر مرد به اعتقاد اینکه زن حائض است با او نزدیکى کند و بعداً معلوم شود که حائض نبوده است کفاره ندارد.
(مسأله 506): طلاق دادن زن در حال حیض، به طورى که در احکام طلاق گفته مى شود باطل است.
(مسأله 507): اگر زن بگوید حائضم یا از حیض پاک شده ام، باید حرف او را قبول کرد.
(مسأله 508): اگر زن در بین نماز حائض شود، نمازش باطل است.
(مسأله 509): اگر زن در بین نماز شک کند که حائض شده یا نه، نمازش صحیح است، ولى اگر بعد از نماز بفهمد که در بین نماز حائض شده، نمازى که خوانده باطل است.
(مسأله 510): بعد از آنکه زن از خون حیض پاک شده، واجب است براى نماز و عبادتهاى دیگرى که باید با وضو یا غسل یا تیمّم بجا آورده شود، غسل کند، و دستور آن مثل غسل جنابت است، و وضو گرفتن احوط است.
(مسأله 511): بعد از آنکه زن از خون حیض پاک شد، اگر چه غسل نکرده باشد، طلاق او صحیح است، و شوهرش هم مى تواند با او جماع کند. و اولى اینست که جماع پس از شستن فرج باشد، ولى احتیاط مستحب آنست که پیش از غسل از جماع با او خودارى نماید اما کارهاى دیگرى که در وقت حیض بر او حرام بوده مانند توقف در مسجد و مسّ خط قرآن تا غسل نکند بر او حلال نمى شود.
(مسأله 512): اگر آب براى وضو و غسل کافى نباشد و به اندازه اى باشد که بتواند غسل کند، باید غسل کند. و بدل از وضو تیمّم نماید، و اگر فقط براى وضو کافى باشد و به اندازه غسل نباشد باید وضو بگیرد و عوض غسل تیمّم نماید. و اگر براى هیچ یک از آنها آب ندارد، باید دو تیمم کند، یکى بدل از غسل دیگرى بدل از وضو.
(مسأله 513): نمازهاى که زن در حال حیض نخوانده، قضا ندارد ولى روزه هاى واجب را که در حال حیض نگرفته باید قضا نماید.
(مسأله 514): هر گاه وقت نماز داخل شود، و بداند یا احتمال دهد که اگر نماز را تأخیر بیندازد حائض مى شود، باید فوراً نماز بخواند.
(مسأله 515): اگر زن نماز را تأخیر بیندازد و از اول وقت به اندازه خواندن یک نماز با تحصیل طهارت از حدث بگذرد و حائض شود، قضاى آن نماز بر او واجب است، ولى در تند خواندن و کُند خواندن و چیزهاى دیگر، باید ملاحظه حال خود را بکند، مثلاً زنى که مسافر نیست اگر در اول ظهر نماز نخواند، قضاى آن در صورتى واجب مى شود که به مقدار خواندن چهار رکعت نماز با تحصیل طهارت از حدث از اول ظهر بگذرد و حائض شود، و براى کسى که مسافر است گذشتن وقت به مقدار خواندن دو رکعت با تحصیل طهارت کافى است.
(مسأله 516): اگر زن در آخر وقت نماز، از خون پاک شود و به اندازه غسل و خواندن یک رکعت نماز یا بیشتر از یک رکعت وقت داشته باشد، باید نماز را بخواند، و اگر نخواند، باید قضاى آن را بجا آورد.
(مسأله 517): اگر زن حائض بعد از پاکى به اندازه غسل وقت ندارد، ولى مى تواند با تیمّم نماز را در وقت بخواند، احتیاط واجب آن است که آن نماز را با تیمّم بخواند، ولى در صورتى که نخواند قضا احوط است اما اگر گذشته از تنگى وقت از جهات دیگر تکلیفش تیمّم است، مثل آنکه آب برایش ضرر دارد. باید تیمّم کند و آن نماز را بخواند و در صورتى که نخواند لازم است قضا نماید.
(مسأله 518): اگر زن بعد از پاک شدن از حیض شک کند که براى نماز وقت دارد یا نه، باید نمازش را بخواند.
(مسأله 519): اگر بخیال اینکه به اندازه تهیه مقدمات نماز و خواندن یک رکعت وقت ندارد نماز نخواند، و بعد بفهمد وقت داشته، باید قضاى آن نماز را بجا آورد.
(مسأله 520): مستحب است زن حائض در وقت نماز، خود را از خون پاک نماید و پنبه و دستمال را عوض کند و وضو بگیرد و اگر نمى تواند وضو بگیرد تیمّم نماید و در جاى نماز رو به قبله بنشیند و مشغول ذکر و دعا و صلوات شود.
(مسأله 521): خواندن و همراه داشتن قرآن و رساندن جاى از بدن را ما بین خطهاى قرآن، و نیز خضاب کردن به حنا، (حنا بستن) و مانند آن براى حائض مکروه است.
