(مسأله 552): از وقتى که اولین جزء بچّه از شکم مادر بیرون مى آید، خونى که زن مى بیند، اگر پیش از ده روز یا سر ده روز قطع شود، خون نفاس است، و زن را در حال نفاس، نفساء گویند.
(مسأله 553): خونى که زن پیش از بیرون آمدن اولین جزء بچه مى بیند نفاس نیست.
(مسأله 554): لازم نیست که خلقت بچه تمام باشد، بلکه اگر ناتمام نیز باشد، در صورتى که زائیدن صدق کند، خونى که تا ده روز ببیند خون نفاس است.
(مسأله 555): ممکن است خون نفاس یک آن بیشتر نیاید، ولى بیشتر از ده روز نمى شود.
(مسأله 556): هر گاه شک کند که چیزى سقط شده یا نه، یا چیزى که سقط شده بچه است یا نه، لازم نیست وارسى کند، ولى احتیاط استحبابى در وارسى است تا واقع کشف شود و خونى که از او خارج مى شود شرعاً خون نفاس نیست.
(مسأله 557): بنا بر احتیاط توقف در مسجد و کارهاى دیگرى که بر حائض حرام است، بر نفساء هم حرام است. و آنچه بر حائض واجب است بر نفساء هم واجب مى باشد.
(مسأله 558): طلاق دادن زن که در حال نفاس است و نزدیکى کردن با او حرام مى باشد. ولى اگر شوهرش با او نزدیکى کند، بدون اشکال کفاره ندارد.
(مسأله 559): وقتى زن از خون نفاس پاک شد، باید غسل کند، و عبادتهاى خود را بجا آورد، و اگر دوباره خون ببیند، چنانچه روزهاى را که خون دیده با روزهایى که در وسط پاک بوده، روى هم ده روز یا کمتر از ده روز باشد تمام آن نفاس است، و اگر روزهاى که پاک بوده روزه نیز گرفته باشد لازم است قضا نماید.
(مسأله 560): اگر زن از خون نفاس پاک شود و احتمال دهد که در باطن خون هست، باید مقدارى پنبه داخل فرج نماید و کمى صبر کند، اگر پاک است، براى عبادتهاى خود غسل کند.
(مسأله 561): اگر خون نفاس زن از ده روز بگذرد، چنانچه در حیض عادت دارد، به اندازه روزهاى عادت او نفاس و بقیه استحاضه است. و اگر عادت ندارد بمقدار عادت خویشان خود نفاس قرار دهد و اگر خویش ندارد و یا عادتشان مختلف است تا هفت روز نفاس قرار دهد و در هر سه صورت تا ده روز را احتیاط کند، و احتیاط مستحب آن است کسى که عادت دارد از روز بعد از عادت و کسى که عادت ندارد بعد از روز دهم تا روز هیجدهم زایمان، کارهاى استحاضه را بجا آورد، و کارهاى را که بر نفساء حرام است ترک کند.
(مسأله 562): زنى که عادت حیضش کمتر از ده روز است، اگر بیشتر از روزهاى عادتش خون ببیند، باید به اندازه روزهاى عادت خود نفاس قرار دهد، و بعد از آن واجب است یک روز عبادت را ترک نماید، و بعد جائز است احکام مستحاضه را جارى یا اینکه عبادت را تا ده روز ترک نماید، و اگر خون از ده روز بگذرد، باید روزهاى بعد از عادت تا روز دهم را هم استحاضه قرار دهد، و عبادتهاى را که آن روزها بجا نیاورده قضا نماید، مثلاً زنى که عادت او شش روز بوده اگر بیشتر از شش روز خون ببیند، باید شش روز را نفاس قرار دهد، و روز هفتم نیز عبادت را ترک کند و در روز هشتم و نهم و دهم مخیّر است بین اینکه عبادت را ترک کند یا کارهاى استحاضه را بجا آورد، و اگر بیشتر از ده روز خون دید، از روز بعد از عادت او استحاضه مى باشد.
(مسأله 563): زنى که در حیض عادت دارد، اگر بعد از زائیدن تا یک ماه یا بیشتر از یک ماه پى در پى خون ببیند، به اندازه روزهاى عادت او نفاس است، و خونى که بعد از نفاس تا ده روز مى بیند اگر چه در روزهاى عادت ماهانه اش باشد، استحاضه است، مثلاً زنى که عادت حیض او از بیستم هر ماه تا بیست و هفتم آن ماه است، اگر روز دهم ماه زائید و تا یک ماه یا بیشتر پى در پى خون دید، تا روز هفدهم نفاس است، و از روز هفدهم تا ده روز حتى خونى که در روزهاى عادت خود که از بیستم تا بیست و هفتم است مى بیند، استحاضه مى باشد و بعد از گذشتن، ده روز، اگر خونى را که مى بیند در روزهاى عادتش باشد حیض است چه نشانه هاى حیض را داشته یا نداشته باشد، و همچنین است اگر در روزهاى عادتش نباشد، ولى نشانه هاى حیض را داشته باشد. اما اگر خونى که بعد از گذشتن ده روز از نفاس مى بیند، در روزهاى عادت حیض او نباشد و نشانه هاى حیض را هم نداشته باشد استحاضه است.
(مسأله 564): زنى که در حیض عادت عددیه ندارد، اگر بعد از زایمان تا یک ماه یا بیشتر از یک ماه خون ببیند، حکم ده روز اول آن در مسأله (561) گذشت و ده روز دوم آن استحاضه است. و خونى که بعد از آن مى بیند، اگر نشانه حیض را داشته باشد یا در وقت عادتش باشد حیض، وگرنه آن هم استحاضه مى باشد.
