(مسأله 586): غسل و کفن و نماز و دفن مسلمان اگر چه دوازده امامى نباشد، بر هر مکلفى واجب است، و اگر بعضى انجام دهند، از دیگران ساقط مى شود، و چنانچه هیچ کس انجام ندهد، همه معصیّت کرده اند.
(مسأله 587): اگر کسى مشغول کارهاى میّت شود بر دیگران واجب نیست اقدام نمایند، ولى اگر او عمل را نیمه کاره بگذارد، باید دیگران تمام کنند.
(مسأله 588): اگر انسان یقین کند که دیگرى مشغول کارهاى میّت شده واجب نیست به کارهاى میّت اقدام کند، ولى اگر شک یا گمان دارد، باید اقدام نماید.
(مسأله 589): اگر کسى بداند غسل یا کفن یا نماز یا دفن میّت را باطل انجام داده اند، باید دوباره انجام دهد، ولى اگر گمان دارد که باطل بوده یا شک دارد که درست بوده یا نه، لازم نیست اقدام نماید.
(مسأله 590): بنا بر احتیاط براى غسل و کفن و نماز و دفن میّت، باید از ولىّ او اجازه بگیرد.
(مسأله 591): ولىّ زن شوهر او است و بعد از او، مردهائى که ارث مى برند مقدم بر زنهاى ایشانند.
(مسأله 592): اگر کسى بگوید من ولىّ میّت هستم، یا ولىّ میّت به من اجازه داده که غسل و کفن و دفن میّت را انجام دهم یا بگوید راجع به امور تجهیز میّت من وصىّ او مى باشم، چنانچه به حرف او اطمینان دارند یا میّت در تصرف او است یا اینکه دو نفر عادل بلکه یک نفر شخصى که مورد اطمینان باشد به گفته او شهادت بدهند، باید حرف او را قبول کرد بلکه اگر قول او مبتلى بمعارض نباشد قبول مى شود و احوط اجازه دادن حاکم شرع نیز به اوست.
(مسأله 593): اگر میّت براى غسل و کفن و دفن و نماز خود غیر از ولىّ کسى دیگرى را معین کند، ولایت این امور با اوست و لازم نیست کسى که میّت او را براى انجام این کارها معین کرده، این وصیت را قبول کند، ولى اگر قبول کرد، باید به آن عمل نماید.
