(مسأله 594): واحب است میّت را سه غسل بدهند:
“اول” با آبى که با سدر مخلوط است.
“دوم” با آبى که با کافور مخلوط است.
“سوم” با آب خالص.
(مسأله 595): سدر و کافور باید به اندازه اى زیاد نباشد، که آب را مضاف کند و به اندازه اى هم کم نباشد، که بگویند آب بدون سدر و کافور است.
(مسأله 596): اگر سدر و کافور به اندازه اى که لازم است پیدا نشود، بنا بر احتیاط واجب مقدارى که به آن دسترسى دارند در آب بریزند.
(مسأله 597): اگر کسى در حال احرام بمیرد، نباید او را با آب کافور غسل دهند، و به جاى آن باید با آب خالص غسلش دهند، مگر اینکه در احرام حج بوده و سعى را تمام نموده باشد، که در این صورت با آب کافور غسلش دهند.
(مسأله 598): اگر سدر و کافور یا یکى از اینها پیدا نشود، یا استعمال آن جایز نباشد، مثل آنکه غصبى باشد، بجاى هر کدام که ممکن نیست بنا بر احتیاط میّت را با آب خالص غسل داده و تیمّم نیز بدهند.
(مسأله 599): کسى که میّت را غسل مى دهد، باید مسلمان، دوازده امامى، بالغ و عاقل باشد، و مسائل غسل را هم بداند، ولى اگر میّت مسلمان غیر اثنى عشرى را هم مذهب خودش، بر طبق مذهبش غسل بدهد، تکلیف از مؤمن اثنى عشرى ساقط است.
(مسأله 600): کسى که میّت را غسل مى دهد، باید قصد قربت داشته باشد یعنى غسل را براى انجام فرمان خداوند عالم بجا آورد.
(مسأله 601): غسل دادن بچّه مسلمان اگر چه از زنا باشد، واجب است، و غسل و کفن و دفن کافر و اولاد او، جائز نیست، و کسى که از بچگى دیوانه بوده و در حالت دیوانگى بالغ شده، چنانچه محکوم به اسلام بوده، باید او را غسل داد.
(مسأله 602): بچّه سقط شده را اگر چهار ماه یا بیشتر دارد، باید غسل بدهند، و اگر چهار ماه ندارد، باید بنا بر احتیاط در پارچه اى بپیچند و بدون غسل دفن کنند.
(مسأله 603): غسل دادن مرد زن را، و زن مرد را، حرام و موجب بطلان غسل است. ولى زن مى تواند شوهر خود را غسل دهد، و شوهر هم مى تواند زن خود را غسل دهد، اگر چه احتیاط مستحب آن است زن، شوهر خود، و شوهر زن خود را در حال اختیار غسل ندهد.
(مسأله 604): مرد مى تواند دختربچه اى را که سن او از سه سال بیشتر نیست، غسل دهد، و زن هم مى تواند پسربچه اى را که سه سال بیشتر ندارد، غسل دهد.
(مسأله 605): اگر براى غسل دادن میّتى که مرد است مرد پیدا نشود، زنانى که با او نسبت دارند و محرمند، مثل مادر، خواهر، عمه و خاله، یا بواسطه شیر خوردن یا ازدواج با او محرم شده اند، مى توانند از زیر لباس یا چیزى که بدن او را بپوشاند، غسلش بدهند، و نیز اگر براى غسل میّت زن، زن دیگر نباشد، مردهائى که با او نسبت دارند و محرمند، یا بواسطه شیر خوردن یا ازدواج با او محرم شده اند، مى توانند از زیر لباس و مانند آن او را غسل دهند.
(مسأله 606): اگر میّت و کسى که او را غسل مى دهد هر دو مرد یا هر دو زن باشند، جائز است که غیر از عورت، جاهاى دیگر میّت برهنه باشد.
(مسأله 607): نگاه کردن به عورت میّت حرام است، و کسى که او را غسل مى دهد اگر نگاه کند معصیت کرده، ولى غسل باطل نمى شود.
(مسأله 608): اگر جائى از بدن میّت نجس باشد بنا بر احتیاط پیش از آنکه آنجا را غسل بدهند، آب بکشند. و اولى آن است که تمام بدن میّت، پیش از شروع به غسل از جهت نجاستهاى دیگر پاک باشد.
(مسأله 609): غسل میّت مثل غسل جنابت است، و احتیاط واجب آن است، که تا غسل ترتیبى ممکن است، میّت را غسل ارتماسى ندهند، و در غسل ترتیبى هم لازم است طرف راست را پیش از طرف چپ بشویند، و نیز اگر ممکن است بنا بر احتیاط مستحب هر یک از سه قسمت بدن را در آب فرو نبرند، بلکه آب را روى آن بریزند.
(مسأله 610): کسى را که در حال حیض یا جنابت مرده، لازم نیست غسل حیض یا غسل جنابت بدهند، بلکه همان غسل میّت براى او کافى است.
(مسأله 611): مزد گرفتن براى غسل دادن میّت حرام است، و اگر کسى براى گرفتن مزد، میت را غسل دهد، آن غسل باطل است، ولى مزد گرفتن براى کارهاى مقدماتى غسل حرام نیست.
(مسأله 612): در غسل میّت غسل جبیره اى مشروع نیست و اگر آب پیدا نشد، یا استعمال آن مانعى داشته باشد، باید عوض هر غسل، میّت را یک تیمّم بدهند، و احتیاط واجب آن است که یک تیمّم دیگر هم عوض هر سه غسل بدهند، و اگر کسى که تیمّم مى دهد، در یکى از سه تیمّم قصد ما فى الذمه نماید، یعنى نیّت کند که این تیمّم را براى آنکه به تکلیف عمل شده باشد، انجام مى دهم، تیمّم چهارم لازم نیست.
(مسأله 613): کسى که میّت را تیمّم مى دهد، باید دست خود را به زمین بزند، و به صورت و پشت دستهاى میّت بکشد، و اگر ممکن باشد، احتیاط واجب آن است که با دست میّت هم او را تیمّم بدهد.
