(مسأله 229): آفتاب، زمین، و ساختمان و چیزهائى که مانند در و پنجره در ساختمان بکار برده شده، و همچنین میخى را که به دیوار کوبیده اند با پنج شرط پاک مى کند:
“اول”: آنکه چیز نجس تر باشد، پس اگر خشک باشد باید به وسیله آن را تر کنند تا آفتاب خشک کند.
“دوم”: آنکه اگر عین نجاست در آن چیز باشد پیش از خشک شدن به تابیدن، آفتاب آن را برطرف کند.
“سوم”: آنکه چیزى از تابیدن آفتاب جلوگیرى نکند پس اگر آفتاب از پشت پرده یا ابر و مانند اینها بتابد و چیز نجس را خشک کند آن چیز پاک نمى شود، ولى اگر ابر به قدرى نازک باشد که از تابیدن آفتاب جلوگیر نکند، اشکال ندارد.
“چهارم”: آنکه آفتاب به تنهایى چیز نجس را خشک کند، پس اگر مثلاً چیز نجس به واسطه باد و آفتاب خشک شود، پاک نمى گردد، ولى اگر باد بقدرى کم باشد که نگویند به خشک شدن چیز نجس کمک کرده اشکال ندارد.
“پنجم”: آنکه آفتاب مقدارى از بنا و ساختمان را که نجاست به آن فرو رفته، یک مرتبه خشک کند پس اگر یک مرتبه بر زمین و ساختمان نجس بتابد و روى آن را خشک کند و دفعه دیگر زیر آن را خشک نماید فقط
روى آن پاک مى شود و زیر آن نجس مى ماند.
(مسأله 230): پاک کردن آفتاب حصیر نجس را محل اشکال است، و اما درخت و گیاه که در زمین است پیش از چیدن آن، بواسطه آفتاب پاک مى شود.
(مسأله 231): اگر آفتاب به زمین نجس بتابد، بعد انسان شک کند که زمین موقع تابیدن آفتاب تر بوده یا نه، یاترى آن به واسطه آفتاب خشک شده یا نه آن زمین نجس است، و همچنین است اگر شک کند که پیش از تابش آفتاب عین نجاست از آن برطرف شده یا نه، یا شک کند که چیزى مانع تابش آفتاب بوده یا نه.
(مسأله 232): اگر آفتاب به یک طرف دیوار نجس بتابد، و به وسیله آن طرفى که آفتاب به آن نتابیده نیز خشک شود مقتضاى احتیاط واجب اجتناب است.
