احكام تخلّى
واجب است مكلف هنگام تخلى بلكه در ساير حالات عورت خود را از كسانى كه خوب وبدرا تمييز مى‌دهند بپوشاند، اگرچه غير مكلف يا با او محرم باشند، ولى زن وشوهر وكسانى كه درحكم آنها هستند، مثل كنيز ومالكش، لازم نيست عورت خود را از يكديگر بپوشانند. البته اگر كنيز مشترك يا شوهردار يا در عده باشد، مالكش نمى‌تواند به عورت او نگاه كند.
عورت در مرد عبارت است از مخرج غائط وآلت وبيضتين ومابين ناف وزانو در حكم عورت است. عورت در خانمها تمام بدن وبنابر احتياط واجب حتى صورت ودستها است. بنابراحتياط درموقع تخلى رو به قبله يا پشت به قبله قرارگرفتن حرام است، ولى در حال استبراء واستنجاء مانعى ندارد، اگرچه احتياط مستحب در ترك آن است. اگر مكلف ناچار شود بين نشستن رو به قبله يا
پشت به قبله اقوى تخيير است وبهتر است رو به قبله ننشيند.
(مسأله 59) اگر قبله معلوم نباشد، تا وقتى كه از شناخت آن نا اميد نشده وانتظار امكان داردوحرجى يا ضررى براو نباشد، بنابراحتياط واجب تخلى جايز نيست.
(مسأله 60) نگاه كردن به عورت ديگران حتى از پشت شيشه وآينه وآب صاف جايز نيست.
(مسأله 61) در چهار جا تخلى جايز نيست:
1- در ملك كسى كه اجازه نداده است.
2- در جايى كه وقف عده خاصى شده است.
3- در كوچه‌هاى بن بستى كه صاحبانش اجازه نداده اند.
4- روى قبور مؤمنين چنان‌چه موجب هتك حرمت مؤمن باشد.
(مسأله 62) بنابراظهر تخلى در مدارس ومانند آن كه معلوم نيست وقف خاص ساكنين آن است يانه، جايز است و وضو وغسل در آنجا مانعى ندارد.
كيفيت شستن مخرج بول
مخرج بول با غير آب پاك نمى‌شود و با آب كر وجارى يك مرتبه شستن بنابراظهر كافى است، ولى با آب قليل بنابراحتياط واجب بايد دو مرتبه شسته شود.
مخرج غائط نيز اگر بيش از حد آلوده باشد مانند بقيه نجاسات بايد با آب شسته شود و اگر بيش از حد آلوده نشده باشد، مخير است كه با آب بشويد ويا با سنگ وپارچه وچيزهايى كه نجاست را ازبين مى‌برد پاك كند، البته با آب بهتر است.
(مسأله 63) احتياط واجب آن است كه سنگ ومانند آن كه غائط را با آن برطرف مى‌كنند سه قطعه باشد، اگرچه با كمتر از آن پاك شود.
(مسأله 64) واجب است سنگها يا آنچه با آن غائط را پاك مى‌كند طاهر باشند.
(مسأله 65) پاك كردن مخرج غائط با چيزهايى كه احترام آنها لازم است حرام مى‌باشد، ولى با استخوان و سرگين مانعى ندارد، و بنابر اظهر با آن دو پاك نمى‌شود.
(مسأله 66) اگر مخرج غائط را با آب بشويد، بايد چيزى از غائط در آن نماند ولى باقى ماندن رنگ وبوى آن مانعى ندارد، و در پاك كردن با سنگ ومانند آن زائل شدن عين نجاست كافى است و واجب نيست اثرى را كه عادتاً به هنگام پاك كردن با سنگ از بين نمى‌رود، زائل كند.
(مسأله 67) اگر قبل يا بعد از غائظ نجاست ديگرى مثل خون خارج شود ومحل را نجس كند، فقط با آب قابل تطهير است.