استبراء
استبراء عملى است كه مردها بعد از بيرون آمدن بول انجام مى‌دهند وكيفيت آن اين است كه سه بار (با انگشت ميانه) از مخرج غائط تا بيخ آلت بكشد وبعد از آنجا تا ختنه گاه را سه بار بكشد وپس ازآن سه مرتبه سر آلت را فشار دهد.
فايده استبراء اين است كه اگر رطوبتى بعد از استبراء خارج شود كه احتمال مى‌دهد بول باشدمحكوم به طهارت است ولازم نيست وضو بگيرد. اما اگر كسى استبراء نكند اگرچه ترك استبراء به خاطر عدم قدرت باشد و رطوبت مشتبه به بول يا مردد بين بول ومنى[1] از او خارج شود، بايد محل راتطهير و وضو بگيرد. اگر مكلّف استبراء نكرده باشد امّا مدّت طولانى از بول كردن گذشته باشد به گونه كه يقين كند بول در مجرى نمانده وبعد رطوبتى از او خارج گردد وشك كند كه پاك است يا نه رطوبت مذكور پاك مى‌باشد و وضو را هم باطل نمى‌كند.
براى زن استبراء از بول نيست و اگر رطوبتى مشتبه ببيند پاك است و وضو واجب نيست وبهترآن است كه كمى صبر كند وتنحنح نمايد وپهناى فرج خود را بفشارد وپس از آن تطهير كند.
(مسأله 69) اثر استبراء مترتب مى‌شود هر چند توسط شخص ديگرى انجام شود.
(مسأله 70) اگر انسان در استبراء واستنجاء شك كند، بنا را برعدم بگذارد اگرچه هميشه آن را انجام مى‌داده است، ولى اگر عادتش موجب اطمينان باشد بنا را بر انجام استبراء واستنجاء بگذارد. و اگر كسى كه استبراء نكرده شك كند كه رطوبتى از او خارج شده يا نه، بنا برعدم خروج رطوبت بگذارد اگرچه گمان به خروج داشته باشد.
(مسأله 71) اگر كسى استبراء واستنجاء را انجام داده وشك كند كه آن را صحيح بجا آورده يا نه بنا را بر صحت بگذارد.
(مسأله 72) اگر نداند مذى با بول خارج شده يا نه، پاك است اگرچه استبراء نكرده باشد.
[1] – رطوبتهايى كه از انسان خارج مي شود غير از بول، و منى بر سه قسم است:
الف: رطوبتى كه بعد از بول بيرون مي آيد و كمى سفيد و چسبنده است( ودى).
ب: رطوبتى كه هنگام ملاعبه و بازى كردن با همسر بيرون مي آيد( مذى).
ج: رطوبتى كه گاهى بعد از منى بيرون مي آيد( وذى). همه اين رطوبتهاى سه گانه در صورتى كه مجراى بول آلوده به بول يا منى نباشد پاك است و وضو و غسل را هم باطل نمي كند.