مسأله 94): واجب است انسان وقت تخلّى و مواقع دیگر، عورت خود را از کسانى که مکلّفند، اگر چه مثل خواهر و مادر با او محرم باشند و همچنین از دیوانه و بچه هاى ممیز که خوب و بد را مى فهمند بپوشاند، ولى زن و شوهر و کسانى که در حکم آنها هستند مثل کنیز و مالکش که مرد باشد لازم نیست عورت خود را از یکدیگر بپوشانند.
(مسأله 95): لازم نیست با چیز مخصوصى عورت خود را بپوشاند و اگر مثلاً با دست هم آن را بپوشاند کافیست.
(مسأله 96): موقع تخلى باید طرف جلوى بدن یعنى شکم و سینه رو بقبله و پشت به قبله نباشد.
(مسأله 97): اگر موقع تخلّى طرف جلوى بدن کسى رو به قبله یا پشت به قبله باشد و عورت خود را از قبله بگرداند کفایت نمى کند، و اگر جلو بدن او رو به قبله یا پشت به قبله نباشد، احتیاط واجب آنست که عورت را رو به قبله ننماید.
(مسأله 98): احتیاط مستحب آن است که طرف جلو بدن در موقع استبراء که احکام آن بعداً گفته مى شود، و موقع تطهیر مخرج بول و غائط رو بقبله و پشت بقبله نباشد.
(مسأله 99): اگر براى آنکه نامحرم او را نبیند، مجبور شود، رو بقبله یا پشت بقبله بنشیند، احوط پشت به قبله است و نباید رو به قبله بنشیند، و نیز اگر از راه دیگر ناچار باشد که رو بقبله یا پشت به قبله بنشیند احوط پشت به قبله است.
(مسأله 100): احتیاط واجب آنست که بچه را در وقت تخلّى رو بقبله یا پشت به قبله ننشانند، ولى اگر خود بچه بنشیند، جلوگیرى از آن واجب نیست.
(مسأله 101): در چهار جا تخلّى حرام است:
“اول”: در کوچه هاى بن بست در صورتى که صاحبانش اجازه نداده باشند.
“دوم”: در ملک کسى که اجازه تخلى نداده است.
“سوم”: در جائى که براى عده مخصوصى وقف شده است مثل بعضى از مدرسه ها.
“چهارم”: روى قبر مؤمنین در صورتى که بى احترامى به آنان باشد و همچنین هر جایى که تخلّى موجب هتک حرمت یکى از مقدسات دین یا مذهب شود.
(مسأله 102): در سه صورت مخرج غائط فقط با آب، پاک مى شود:
“اول”: آنکه با غائط نجاست دیگرى مثل خون بیرون آمده باشد.
“دوم”: آنکه نجاستى از خارج به مخرج غائط رسیده باشد.
“سوم”: آنکه اطراف مخرج بیشتر از مقدار معمول آلوده شده باشد و در غیر این سه صورت مى توان مخرج را با آب شست و یا بدستورى که بعداً گفته مى شود با پارچه و سنگ و مانند اینها پاک کرد، اگر چه شستن با آب بهتر است.
(مسأله 103): مخرج بول با غیر آب پاک نمى شود، و در کُر و جارى اگر بعد از برطرف شدن بول یکمرتبه بشویند کافیست، ولى با آب قلیل بنا بر احتیاط واجب باید دو مرتبه شست و بهتر آنست که سه مرتبه شسته شود.
(مسأله 104): اگر مخرج غائط را با آب بشویند، باید چیزى از غائط در آن نماند. ولى باقى ماندن رنگ و بوى آن مانعى ندارد و اگر دفعه اول طورى شسته که ذره اى از غائط در آن نماند، دوباره شستن لازم نیست.
(مسأله 105): با سنگ و کلوخ و پارچه ومانند اینها اگر خشک و پاک باشند مى شود مخرج غائط را تطهیر کرد، چنانچه رطوبت کمى داشته باشد که بمخرج نرسد اشکال ندارد.
(مسأله 106): احتیاط واجب آنست که سنگ و کلوخ یا پارچه اى که غائط را با آن برطرف مى کنند سه قطعه باشد، و اگر با سه قطعه برطرف نشود، باید بقدرى اضافه نماید تا مخرج کاملاً پاکیزه شود، ولى باقى ماندن ذره هاى کوچکى که دیده نمى شود اشکال ندارد.
(مسأله 107): پاک کردن مخرج غائط با چیزهاى که احترام آنها لازم است مانند کاغذى که اسم خدا و پیغمبران و امامان بر آن نوشته شده حرام است و پاک شدن مخرج با استخوان و سرگین محل اشکال است.
(مسأله 108): اگر شک کند که مخرج (بول) یا (غائط) را تطهیر کرده یا نه، لازم است تطهیر نماید اگر چه عادتاً همیشه بعد از بول یا غائط فوراً تطهیر مى کرده.
(مسأله 109): اگر بعد از نماز شک کند که قبل از نماز مخرج را تطهیر کرده یا نه، در صورتى که احتمال بدهد که پیش از شروع بنماز ملتفت حالش بوده نمازى که خوانده صحیح است، ولى براى نمازهاى بعدى باید تطهیر کند.
منو