(مسأله 2787): خوردن گوشت مرغ خانگى و کبوتر و اقسام گنجشک حلال است، و بلبل و سار و چکاوک از قسم گنجشک است، و شب پره و طاووس و جمیع انواع کلاغ و هر پرنده اى که مثل شاهین و عقاب و باز چنگال دارد یا هنگام پرواز بال زدنش کمتر از صاف نگهداشتن بالش باشد حرام است. و همچنین هر مرغى که چینه دان و سنگدان و خارپشت پا ندارد، مگر آنکه معلوم باشد که بال زدنش بیشتر از صاف نگهداشتن او است که در این صورت حلال است و خوردن گوشت پرستو و هدهد مکروه است.
(مسأله 2788): اگر چیزى را که روح دارد از حیوان زنده جدا نمایند مثلاً دنبه یا مقدارى گوشت از گوسفند زنده ببرند، نجس و حرام مى باشد.
(مسأله 2789): بعضى از اجزاء حیوانات حلال گوشت بى اشکال حرام، و بعضى بنا بر احتیاط واجب، حرام است و مجموع آنها پانزده چیز است: 1ـ خون 2ـ فضله 3ـ نرى 4ـ فرج 5ـ بچه دان 6ـ غدد که آن را دشول مى گویند 7ـ تخم که آن را دنبلان مى گویند 8ـ چیزى که در مغز کله است و بشکل نصف نخود مى باشد 9ـ مغز حرام که در میان تیره پشت است 10ـ پى که در دو طرف تیره پشت است 11ـ زهره دان 12ـ سپرز (طحال) 13ـ بول دان “مثانه” 14ـ حدقه چشم 15ـ آنچه در مغز سُم است و به آن ذات
الاشاجع مى گویند. ولى ظاهر اینست که در پرندگان، به جز خون و فضله و زهره دان و سپرز و دنبلان از چیزهائى که ذکر شد وجود ندارد.
(مسأله 2890): خوردن بول شتر براى استشفاء حلال است، و اجتناب از بول سایر حیوانات حلال گوشت و همچنین سائر چیزهائى که طبع از آنها تنفر دارد بنا بر احتیاط واجب است.
(مسأله 2791): خوردن خاک حرام است، و خوردن گل داغستان و گل ارمنى براى معالجه اشکال ندارد و خوردن کمى از تربت حضرت سیدالشهداء ((علیهم السلام)) براى استشفاء جائز است و بهتر این است که تربت را در مقدارى از آب مثلاً حل نمایند که مستهلک شود و بعداً آن آب را بیاشامد.
(مسأله 2792): فرو بردن آب بینى و خلط سینه که در دهن آمده حرام نیست و فرو بردن غذائى که موقع خلال کردن، از لاى دندان بیرون مى آید اشکال ندارد.
(مسأله 2793): خوردن چیزى که موجب مرگ مى شود یا براى انسان ضرر کلى دارد حرام است.
(مسأله 2794): خوردن گوشت اسب و قاطر و الاغ مکروه است و اگر کسى آنها را وطى “نزدیکى” کند خود و نسل آنها حرام مى شوند و بول و سرگین آنها نجس مى شود و باید آنها را از شهر بیرون ببرند و در جاى دیگرى بفروشند و بر واطى لازم است قیمتش را به صاحبش بدهد و اگر با حیوان حلال گوشتى مانند گاو و گوسفند نزدیکى کنند، بول و سرگین آنها نجس مى شود و خوردن گوشت و آشامیدن شیر آنها هم حرام است و همچنین است نسل آنها، و باید فوراً آن حیوان را بکشند و بسوزانند و کسى که با آن وطى
کرده، پول آن را به صاحبش بدهد.
(مسأله 2795): بزغاله و بره شیرخوار اگر از خوک به مقدارى که گوشت و استخوان آنها قوت بگیرد شیر بخورند خود و نسل آنها حرام مى شوند و در صورتى که مقدار شیر خوردن کمتر از آن باشد لازم است استبراء شوند و پس از آن حلال مى گردند و استبراء آن این است که هفت روز از پستان بز یا گوسفند شیر بخورند و اگر حاجت به شیر نداشتند هفت روز علف بخورند و حیوان نجاستخوار نیز خوردن گوشتش حرام است و چنانچه استبرائش نمایند حلال مى شود و کیفیت استبراء آن در مسأله (263) بیان شد.
(مسأله 2796): آشامیدن شراب حرام است و در بعضى از اخبار بزرگترین گناه شمرده شده است و اگر کسى آن را حلال بداند کافر است. از حضرت امام جعفر صادق ((علیه السلام)) روایت شده است که فرمودند: شراب ریشه بدیها و منشاء گناهان است و کسى که شراب مى خورد، عقل خود را از دست
مى دهد و در آن موقع خدا را نمى شناسد و از هیچ گناهى باک ندارد و احترام هیچ کس را نگه نمى دارد، و حق خویشان نزدیک را رعایت نمى کند و از زشتیهاى آشکار رو نمى گرداند، و روح ایمان و خداشناسى از بدن او بیرون مى رود، و روح ناقص خبیثى که از رحمت خدا دور است در او مى ماند، و خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنین او را لعنت مى کنند، و تا چهل روز نماز او قبول نمى شود و روز قیامت روى او سیاه است و زبان از دهانش بیرون مى آید، و آب دهان او به سینه اش مى ریزد، و فریاد تشنگى او بلند است.
(مسأله 2797): نشستن سر سفره اى که در آن شراب مى خورند، اگر انسان یکى از آنان حساب شود حرام و چیز خوردن از آن سفره نیز حرام است.
(مسأله 2798): بر هر مسلمان واجب است مسلمان دیگرى را که نزدیک است از گرسنگى یا تشنگى بمیرد، نان و آب داده و او را از مرگ نجات دهد.