(مسأله 2684): اگر با زن نامحرمى به گمان اینکه عیال خود او است نزدیکى کند، چه زن بداند که او شوهرش نیست، یا گمان کند شوهرش مى باشد باید عده نگهدارد.
(مسأله 2685): اگر با زنى که مى داند عیالش نیست زنا کند، چه زن بداند که آن مرد شوهر او نیست، یا گمان کند شوهرش مى باشد، لازم نیست عدّه نگهدارد.
(مسأله 2686): اگر مرد زنى را گول بزند که از شوهرش طلاق بگیرد و زن او شود طلاق و عقد آن صحیح است ولى هر دو معصیت بزرگى کرده اند.
(مسأله 2687): هر گاه زن در ضمن عقد با شوهر شرط کند که اگر شوهر مسافرت نماید، یا مثلاً شش ماه به او خرجى ندهد، اختیار طلاق با او باشد این شرط باطل است، ولى چنانچه شرط کند که اگر مرد مسافرت کند یا مثلاً تا شش ماه خرجى ندهد، از طرف او براى طلاق خود وکیل باشد صحیح است و در صورتى که شرط حاصل شود و خود را طلاق دهد طلاق صحیح است.
(مسأله 2688): زنى که شوهرش گم شده، اگر بخواهد دیگرى را شوهر کند باید نزد مجتهد عادل برود و به دستور او عمل نماید.
(مسأله 2689): پدر و جد پدرى دیوانه مى توانند زن او را طلاق بدهند.
(مسأله 2690): اگر پدر یا جد پدرى براى طفل خود زنى را صیغه کند اگر چه مقدار از زمان تکلیف بچه جزء مدت صیغه باشد مثلاً براى پسر چهارده ساله خودش زنى را دو ساله صیغه کند چنانچه صلاح بچه باشد مى تواند مدت آن زن را ببخشد ولى زن دائمى او را نمى تواند طلاق دهد.
(مسأله 2691): اگر از روى علاماتى که در شرع معین شده، مرد دو نفر را عادل بداند و زن خود را پیش آنان طلاق دهد، دیگرى که عدالت آنان نزدش ثابت نشده مى تواند آن زن را بعد از تمام شدن عدّه اش براى خود یا براى کسى دیگر عقد کند، اگر چه احتیاط مستحب آنست که از ازدواج با آن خوددارى نماید و براى دیگرى هم او را عقد نکند و اما اگر بداند هر دو شاهد یا یکى از آنها فاسق است. نمى تواند آن زن را براى خود، یا کسى دیگر عقد کند.
(مسأله 2692): اگر کسى زن خود را بدون اینکه او بفهمد طلاق دهد چنانچه مخارج او را مثل وقتى که زنش بوده بدهد و مثلاً بعد از یکسال بگوید یکسال پیش تو را طلاق دادم و شرعاً هم ثابت کند، مى تواند چیزهائى را که در آن مدت براى زن تهیه نموده و او مصرف نکرده است از او پس بگیرد، ولى چیزهائى را که مصرف کرده نمى تواند از او مطالبه نماید

دانلود احکام متفرقه طلاق – آیت الله محقق کابلی

لینک کوتاه: https://porsan.org/?p=1297