(مسأله 2938) از حيوانات اهلى، خوردن گوشت شتر، گاو وگوسفند و از وحشى، قوچ كوهى، گاو، آهو، گورخر، شتر وگاوميش حلال است.
(مسأله 2939) خوردن گوشت اسب، قاطر والاغ، مكروه است.
(مسأله 2940) حيوان مباح نجاستخوار- كه فقط مدفوع انسان را مى‌خورد- حرام است، مگر با استبرا و از بين رفتن نجاستخوارى و احتياط آن است كه ماده شتر، بلكه مطلق شتر را چهل روز، گاو را بيست روز، گوسفند را ده روز، مرغابى را پنج يا هفت روز ومرغ را سه روز غذاى پاك بدهند.
(مسأله 2941) اگر بزغاله يا برّه از شير خوك بخورد به مقدارى كه گوشتش محكم شود، بزغاله و نسلش حرام مى‌شود و اگر گوشت او محكم نشود، هفت روز استبرا شود و در آن مدت از پستان گوسفند شير داده شود، و اگر از خوردن شير، بى نياز باشد، علف داده شود، بعد از آن حلال مى‌گردد. سگ ماده وكافره به خوك ملحق نمى‌شود و در تعميم حكم فوق نسبت به نوشيدن شير بدون مكيدن، اشكال است واظهر عدم آن است.
(مسأله 2942) هر حيوان درنده‌اى مانند شير وروباه حرام مى‌باشد و خرگوش، سوسمار، موش، جوجه تيغى وحشرات وشپش وپشه وكك، حرام است.
(مسأله 2943) اگر انسان حيوان حلال گوشتى را وطى كند، گوشت او وگوشت نسل و شير آنها حرام مى‌شود؛ در صورتى كه وطى كننده بالغ باشد. امّا اگر صغير باشد، عدم حرمت بعيد نيست اگرچه احتياط بهتر است. در وطى كننده فرقى بين عاقل ومجنون، عالم و جاهل، مختار و مكره نيست و در وطى شده هم فرقى نمى‌كند كه حيوان نر باشد يا ماده. و اگر حمل قبل از وطى تكوّن يافته باشد، حرام نمى‌شود و اگر حيوان وطى شده مرده يا غير چهارپا باشد نيز حرام نمى‌شود.
اگر حيوان وطى شده گوشتش مقصود باشد مانند گوسفند، اوّل سربريده شود، بعد از مردن سوزانده شود، و وطى كننده، اگر مالك آن نباشد، تاوان قيمت آن را به مالك مى‌دهد، اگر مقصود ازحيوان وطى شده سوار شدن و حمل بار بر او باشد، در اين صورت از شهرى كه در آن وطى شده اخراج و در شهر ديگر فروخته مى‌شود و شخص وطى كننده قيمت حيوان را به مالك او پرداخت كند و دررجوع قيمت آن به مالك يا وطى كننده يا صدقه دادن آن به فقير سه وجه است: اظهر وجه دوّم است كه به وطى كننده قيمت رجوع مى‌شود. اگر حيوان وطى شده حلال گوشت، مشتبه شود، با قرعه مشخص مى‌گردد.
(مسأله 2944) اگر حيوان حلال گوشت، شراب بخورد ومست شود وبعد ذبح گردد، خوردن گوشت او جايز مى‌باشد و اعضاى آلوده به شراب را بايد بشويد. امّا آنچه كه در شكم اوست مانند دل، شكمبه وغيره جواز خالى از قوت نيست گرچه سزاوار است در خوردن آنها جانب احتياط رعايت گردد. ولى اگر بول يا نجاست ديگرى بخورد، گوشت او حرام نمى‌شود وآنچه در شكم اوست با وجود عين نجاست در آن بعد از شستن، حلال است.