۱. معنای روزه
«روزه» در شرع مقدس اسلام آن است که انسان در تمام روز از طلوع فجر تا مغرب با قصد اطاعت از فرمان خداوند از خوردن و آشامیدن و چیزهای دیگری که به تفصیل گفته خواهد شد خودداری کند.
توجه
-
معیار شرعی در مورد وقت روزه، فجر صادق است نه کاذب، و احراز آن موکول به تشخیص مکلف است.
-
در طلوع فجر (وقت وجوب امساک برای روزه گرفتن) فرقی بین شبهای مهتابی و غیر مهتابی نیست.
-
لازم است جهت رعایت احتیاط در امساک روزه، همزمان با شروع اذان صبح از رسانه‌ها برای روزه امساک نمایند.
-
هرگاه برای روزه‌دار اطمینان حاصل شود که اذان از هنگام داخل شدن وقت شروع شده جایز است به صرف شروع اذان، افطار نماید و صبر کردن تا پایان اذان لازم نیست.
۲. انواع روزه
روزه از یک نظر بر چهار نوع است:
۱. روزه واجب، مثل روزه ماه مبارک رمضان.
۲. روزه مستحب، مثل روزه ماه رجب و شعبان.
۳. روزه مکروه، مثل روزه روز عرفه در صورتی که موجب ضعفی شود که مانع از اعمال عرفه گردد.
۴. روزه مستحب مهمان بدون اذن میزبان با نهی او.
۵. روزه حرام مثل روزه عید فطر(اول ماه شوال) و قربان(دهم ماه ذی‌الحجه).
۳. روزه‌های واجب
۱. روزه‌ی ماه مبارک رمضان.
۲. روزه‌ی قضا.
۳. روزه‌ی کفاره.
۴. روزه‌ی روز سوم از ایام اعتکاف.
۵. روزه‌ی بدل از قربانی در حج تمتع[۱].
۶. روزه مستحبی که به واسطه نذر و عهد و قسم واجب شده است.[۲]
[۱] در واقع آنچه واجب شده است عمل به نذر و … است ؛ نه اینکه روزۀ مستحبی تبدیل به روزة واجب شود.
[۲] . اگر حاجی در حج، قدرت بر قربانی نداشته و نتواند قرض کند باید به جای آن ده روز روزه بگیرد که سه روز آن را در سفر حج و هفت روز آن را در وطنش می‌گیرد.