قى كردن عمدى روزه را باطل مى‌كند، ولى اگر علاج بيمار بر آن متوقف شود اشكالى ندارد اگرچه روزه را باطل مى‌كند، اما قى كردن سهوى و به طور اتفاقى، ضررى به روزه نمى‌رساند.
(مسأله 1026) اگر با آروغ زدن چيزى خارج شود وبدون اختيار فرو رود اشكالى ندارد، ولى اگر به فضاى دهان برسد و با اختيار فرو ببرد، روزه‌اش باطل مى‌شود وبنابراحتياط لازم كفاره نيز دارد.
(مسأله 1027) اگر شب چيزى بخورد كه سبب قى كردن در روز شود، چنان‌چه قصد قى كردن در روز را نيز داشته باشد، روزه‌اش باطل مى‌شود، ولى اگر چنين قصدى نكرده باشد، روزه‌اش باطل نمى‌شودچه روزه واجب معين باشد چه نباشد وچه خارج كردن آن منحصر به قى كردن باشد چه نباشد.
(مسأله 1028) مكيدن انگشتر، جويدن غذا براى بچه وچشيدن خورشت كه به حلق نمى‌رسد يا قصد رساندن به حلق نداشته باشد يا اين‌كه روزه‌اش را فراموش كند، روزه را باطل نمى‌كند، ولى اگر از روى عمد به حلق برسد، اگرچه كم هم باشد روزه را باطل مى‌كند. اما كشيدن نسوار خلاف احتياط است، واگر در حلق فرو رود روزه را باطل مي‌كند و قضا و كفاره دارد، وگاهى كشيدنش سبب هتك ماه رمضان مي‌شود ولذا جايز نيست. ولى جويدن آدامس اگرچه مزه داشته باشد تا وقتى كه اجزاى آن پراكنده نشده باشند مانعى ندارد، همان طورى كه مكيدن زبان همسر اشكالى ندارد، البته بنابراحتياط واجب به مقدارى كه رطوبت نداشته باشد بسنده كند.