در معامله سلف چند چيز معتبر است:
1- علاوه بر اين‌كه جنس فروخته شده بايد معلوم باشد، اوصاف جنس نيز كه در قيمت مؤثرند بايدمعلوم باشند و اگر جنس را با اوصاف معيّن بفروشد، اما در سر رسيد مدّت جنس را با آن اوصاف تحويل ندهد، در صورتى كه خريدار رضايت داشته باشد، معامله صحيح است. امّا كالايى كه تعيين اوصاف آن امكان ندارد، مانند جواهر ولؤلؤ وباغ حتماً بايد رؤيت شوند و اگر با توصيف آنها رابفروشد و خريدار راضى باشد، سپس خلاف آن ثابت شود، ظاهراً معامله صحيح است ولى خريدارخيار خواهد داشت.
2- جنس و وصف بايد به گونه‌اى بيان شوند كه هيچ گونه ابهامى در آن نباشد.
3- بنابر احتياط قبض ثمن بايد قبل از جدا شدن فروشنده و مشترى انجام گيرد، و اگر مقدارى از آن راتحويل بگيرد به همان مقدار معامله صحيح است اما در باقى، احتياط اين است كه معامله باطل است. ولى اگر ثمن به صورت دَين در ذمّه فروشنده بوده (مثل اين‌كه خريدار به اندازه ثمن از فروشنده طلبكارباشد وزمان پس دادن قرض رسيده باشد) اقوى صحت معامله است، همان طورى
كه اگر ثمن مدت دارباشد معامله نيز صحيح است اگر چه محل احتياط است و اگر ثمن كلى در ذمّه خريدار باشد، بايد مالى كه در ذمّه فروشنده است بدل از ثمن به حساب آورد.
4- جنس بايد براساس واحد خود ازقبيل وزن وپيمانه وشمارش تعيين گردد.
5- زمان تحويل جنس از روز وماه وسال بايد معلوم گردد وفرقى نمى‌كند كه مدت تحويل كم يازياد باشد. ولى اگر وقت تحويل را به زمان درو، يا كوبيدن خرمن تعيين كند، بنابراحتياط معامله باطل است.
6- فروشنده در هنگام رسيدن مدت بايد قدرت تحويل جنس را در شهرى كه خريدار شرط كرده است داشته باشد وگرنه معامله باطل مى‌باشد.