(مسأله 1212): شکهاى که نماز را باطل مى کند از این قرار است:
“اول”: شک در شماره رکعتهاى نماز دو رکعتى واجب مثل نماز صبح و نماز مسافر، ولى شک در شماره رکعتهاى نماز مستحب و نماز احتیاط نماز را باطل نمى کند.
“دوم”: شک در شماره رکعتهاى نماز سه رکعتى.
“سوم”: آنکه در نماز چهار رکعتى شک کند که یک رکعت خوانده یا بیشتر.
“چهارم”: آنکه در نماز چهار رکعتى پیش از تمام شدن ذکر سجده دوم شک کند که دو رکعت خوانده یا بیشتر.
“پنجم”: شک بین دو و پنج یا دو و بیشتر از پنج.
“ششم”: شک بین سه و شش یا سه و بیشتر از شش.
“هفتم”: شک در رکعتهاى نماز که نداند چند رکعت خوانده است.
“هشتم”: شک بین چهار و شش یا چهار و بیشتر از شش.
(مسأله 1213): اگر یکى از شکهاى باطل کننده براى انسان پیش آید، بهتر آن است که نماز را بهم نزند، بلکه به قدرى فکر کند که صورت نماز بهم بخورد، یا از پیدا شدن یقین یا گمان ناامید شود.