اوّل: زنى كه ظهار مى‌شود، بايد زن دايم يا موقّت باشد و ظهار زن بيگانه صحيح نيست، اگرچه ظهار را معلق به نكاح كند.
دوّم: زن در طهر مواقعه نباشد، چنان‌چه زوج حاضر باشد وزن هم در سنّ كسى باشد كه حيض مى‌شود، ولى اگر شوهر غايب باشد و از حال زن مطلع نباشد يا زن يائسه يا صغيره باشد، ظهار صحيح است، اگرچه زن در طهر مواقعه باشد.
سوّم: زن مدخول بها باشد وگرنه صحيح نيست.