(مسأله 686): نبش قبر مسلمان، یعنى شکافتن قبر او اگر چه طفل یا دیوانه باشد حرام است، ولى اگر بدنش از بین رفته و خاک شده باشد اشکال ندارد.
(مسأله 687): نبش قبر امامزاده ها و شهداء و علما و صلحا اگر چه سالها بر آنها گذشته باشد حرام است.
(مسأله 688): شکافتن قبر در چند مورد حرام نیست:
“اول” آنکه میّت در زمین غصبى دفن شده باشد و مالک زمین راضى نشود که در آنجا بماند.
“دوم” آنکه کفن یا چیز دیگرى که با میّت دفن شده غصبى باشد و صاحب آن راضى نشود که در قبر بماند، و همچنین است اگر چیزى از مال خود میّت که به ورثه او رسیده با او دفن شده باشد، و ورثه او راضى نشوند که آن چیز در قبر بماند، ولى اگر میّت وصیّت کرده باشد که دعایا قرآن یا انگشترى را با او دفن کنند، براى بیرون آوردن اینها نمى توانند قبر را بشکافند.
“سوم” آنکه شکافتن قبر موجب هتک حرمت نباشد و میّت بى غسل یا بى کفن دفن شده باشد، یا بفهمند غسلش باطل بوده، یا به غیر از دستور شرع کفن شده یا در قبر او را رو بقبله نگذاشته اند.
“چهارم” آنکه براى ثابت شدن حقى بخواهند بدن میّت را ببینند.
“پنجم” آنکه میّت را در جایى که بى احترامى به اوست مثل قبرستان کفار یا جائى که کثافت و خاکروبه مى ریزند دفن کرده باشند.
“ششم” آنکه براى یک مطلب شرعى که اهمیّت آن از شکافتن قبر بیشتر است قبر را بشکافند مثلاً بخواهند بچه زنده را از شکم زن حامله اى که دفنش کرده اند بیرون آورند.
“هفتم” آنکه بترسند درنده اى بدن میّت را پاره کند یا سیل او را ببرد، یا دشمن بیرون آورد.
“هشتم” آنکه قسمتى از بدن میّت را که با او دفن نشده بخواهند دفن کنند ولى احتیاط واجب آن است که آن قسمت از بدن را طورى در قبر بگذارند که بدن میّت دیده نشود.
“نهم” آنکه میّت را بخواهند به مشاهد، مشرّفه نقل نمایند بخصوص اگر وصیّت کرده باشد.