مسأله ۱۱۶ – عرق جنب از حرام، نجس نيست، ولي احتياط واجب آن است كه با بدن يا لباسي كه به آن آلوده شده، نماز نخوانند۱.
جوادی آملی: م ۱۲۱- {و} موارد جنابت از حرام بدين شرح‌اند: زنا؛ لواط؛ نزديكی كردن با حيوانات؛ استمناء. منظور از عرق، عرقی است كه در حال نزديكی يا پس از آن و پيش از غسل كردن، از بدن جنب بيرون آيد.
*****
اراكي: م ۱۱۶- عرق جنب از حرام گرچه نجس بودن آن، محلّ اشكال است ولي با بدن يا لباسي كه به آن، آلوده شده نمي توان نماز خواند.
خوئي، وحید: م ۱۱۷ ـ عرق جنب از حرام پاك است ، و بنابر احتياط مستحبّ (وحید: بنابراحتیاط واجب) نماز با آن نخوانند ، و نزديكى با زن خود در حال حيض حكم جنابت از حرام را دارد.
خامنه ای: رساله آموزشی ص ۵۹: عرق حیوان نجاستخوار و عرق جنب از حرام پاک است، ولی احتیاط واجب این است که با این عرق نماز خوانده نشود.
گلپايگاني، صافي: م ۱۱۸- عرق جنب از حرام پاك است، چه در حال جماع بيرون آيد يا بعد از آن، از مرد باشد يا از زن، از زنا باشد يا از لواط يا از وطي و نزديكي كردن با حيوانات يا استمناء؛ (و استمناء آن است كه انسان با خود كاري كند كه مني از او بيرون آيد) لكن بنابر احتياط واجب با بدن يا لباسي كه آلوده به آن است، نمي شود نماز خواند.
بهجت: م ۱۲۰- عرق جنب از حرام نجس نيست ولي بنابر أظهر و أحوط، با بدن يا لباسي كه به آن آلوده شده تا خشك نشده است نماز نخوانند.
تبريزي: م ۱۱۷ عرق جنب از حرام پاك است و بنابر احتياط نماز با آن جايز نيست؛ و بعيد نيست احتياط در اين مسأله و مسأله [۱۱۹] واجب نباشد. و نزديكي با زن در حال حيض حكم جنابت از حرام را دارد.
سيستاني: م ۱۱۴- عرق جنب از حرام پاك است و نماز با آن صحيح است.
زنجاني: م ۱۱۸- عرق جنب از حرام پاك است، ولي بنابر احتياط مستحب از آن اجتناب كنند، چه عرق در حال نزديكي بيرون آيد يا بعد از آن، از مرد باشد يا از زن، جنابت از زنا باشد، يا از لواط، يا از نزديكي كردن با حيوانات، يا استمناء.
مكارم: م ۱۳۱ – كسي كه از طريق حرام جنب شود، خواه به واسطهٔ زنا باشد يا لواط و يا استمناء، عرق او نجس نيست، ولي مادام كه بدن يا لباس او عرق دارد، نباید با آن نماز بخواند بنابر احتياط واجب.
مكارم: مسأله ۱۳۲ – احتياط مستحبّ آن است كه از عرق جنب از حرام پرهيز شود و براي رعايت اين احتياط، بهتر است با آب ملايم غسل كند كه به هنگام غسل بدن او عرق نكند، اين در صورتي است كه با آب قليل غسل نمايد و اگر با آب كر و مانند آن باشد اشكال ندارد، امّا بعد از پايان غسل يك بار همهٔ بدن را آب بكشد (بنابر احتياط مستحبّ).
مظاهری: م ۱۱۴- عرق جنب از حرام نجس نیست ولی با بدن یا لباسی که عرق در آن موجود باشد نباید نماز خواند .
سبحانی: م ۱۰۱- عرق کسی که از طریق حرام مانند زنا و یا لواط و یا استمناء جنب شود پاک است ، ولی با بدن و یا لباسی که با آن آلوده شده نماز نخوانند.
مسأله ۱۱۷ – اگر انسان در موقعي كه نزديكي با زن، حرام است مثلاً در روزهٔ ماه رمضان۱ با زن خود نزديكي كند۲ بنابر احتياط واجب بايد از عرق خود در نماز اجتناب نمايد۳.
این مسأله در رساله آیات عظام امام خامنه ای و سیستانی نیست
۱- جوادی آملی: یا در حال عادت ماهانه…
۲- اراکی، مظاهری، سبحانی: باید ازعرق خود در نماز اجتناب نماید.
۳- خوئي: عرق او حكم عرق جنب از حرام را ندارد.
گلپايگاني، صافي، نوري: بنابر احتياط واجب نبايد با بدن و لباسي كه آلوده به آن عرق است، نماز بخواند.
تبريزي: عرق او پاك است و احتياط مستحبّ آن است كه با آن نماز نخواند.
وحید: عرق او پاک است ولی بنابر احتیاط واجب نماز با آن نخواند.
زنجاني: بنابر احتياط مستحب از عرق خود اجتناب نمايد.
*****
بهجت: م ۱۲۱- اگر در زمانی که نزدیکی با زن، حرام است (مثلاً درروزه ماه رمضان یا در حال حیض) با زن خود نزدیکی کند، درصورتی که عرق او خشک نشده و اگر وظیفه اش تیمم باشد تیمم نکرده ،بنابراحتیاط واجب باید از عرق خود در حال نماز اجتناب نماید و اگر تیمم کرده بنابراظهر اجتناب از عرقی که بعد از تیمم فوق حاصل شده حتی اگر خشک نشده باشد لازم نیست .
مكارم: م ۱۳۳ – نزديكي كردن با همسر در حال عادت ماهيانه يا در حال روزهٔ ماه مبارك رمضان حرام است و اگر عرق كند، احتياط واجب آن است كه با آن معاملهٔ عرق جنب از حرام كند.
مكارم: م ۱۳۴ – منظور از عرق جنب از حرام عرقي است كه در آن حال يا بعد از آن، پيش از آنكه غسل كند از بدن او بيرون مي آيد.
مسأله ۱۱۸ – اگر جنب از حرام، به واسطهٔ تنگي وقت، عوض غسل، تيمم نمايد و بعد از تيمّم و خواندن نماز عرق كند۱ بنابر احتياط واجب۲ بايد از عرق خود در نماز اجتناب نمايد، ولي اگر به واسطهٔ عذر ديگر تيمم كند، اجتناب لازم نيست.
این مسأله در رساله آیات عظام امام خامنه ای و سیستانی نیست
۱- نوري، مظاهری: بعد از تيمم عرق كند…
۲- [عبارت «بنابراحتیاط واجب» در رساله آیت الله مظاهری نیست]
*****
اراكي: م ۱۱۸- اگر جنب از حرام به واسطهٔ عذري غير از تنگي وقت، بدل از غسل، تيمّم نمايد، تا زماني كه عذر او باقي است اگر عرق كند، اجتناب از آن لازم نيست؛ ولي اگر به واسطهٔ تنگي وقت تيمّم كرده، پس از خواندن نماز، عرق او حكم عرق جنب از حرام را دارد.
خوئی، تبریزی، وحید، زنجانی: م ۱۱۹، گلپایگانی، صافی: ۱۲۰ـ اگر جنب از حرام عوض غسل تيمّم نمايد و بعد از تيمّم عرق كند(۱)، تا عذر او باقي است نماز خواندن با آن عرق مانع ندارد.
(۱) خوئي، تبريزي: حكم آن عرق، حكم عرق قبل از تيمّم است (تبريزي: بنابر احتياط).
وحید: حکم آن عرق – بنابراحتیاط واجب – حکم عرق قبل از تیمم است.
زنجاني: باز هم بنابر احتياط مستحب از عرق خود اجتناب نمايد.
فاضل: م ۱۲۵- اگر جنب از حرام نتواند غسل نمايد و عوض غسل، تيمّم نمايد بنابر احتياط واجب بايد از عرق خود در نماز اجتناب نمايد.
مكارم: م ۱۳۵ – هرگاه جنب از حرام به واسطهٔ نداشتن آب يا عذر ديگر يا تنگي وقت تيمّم كند و نماز بخواند نمازش صحیح است ولی مادام که بدن یا لباس او عرق دارد بنابراحتیاط واجب با آن نماز نخواند ولی عرق های بعد از تیمّم مانعی ندارد.
بهجت: م ۱۲۲- اگر جنب از حرام، بدون عذر، به جاي غسل تيمّم نمايد و بعد از تيمّم عرق كند، بنابر احتياط واجب بايد از عرق خود در حال نماز اجتناب نمايد.
سبحانی: م ۱۰۲- اگر جنب از حرام بواسطه تنگی وقت یا عذر دیگرعوض غسل تیمم نماید و بعد از تیمم عرق کند اجتناب ازعرق لازم نیست.
مسأله ۱۱۹ – اگر كسي از حرام جنب شود و بعد با حلال خود نزديكي كند۱ بنابر احتياط واجب۲، بايد از عرق خود در نماز اجتناب كند۳، ولي اگر اول با حلال خود نزديكي كند و بعد از حرام، جنب شود، عرق او وجوب اجتناب ندارد۴.
این مسأله در رساله آیات عظام امام خامنه ای و سیستانی و مکارم نیست
۱- زنجاني: يا اول با حلال خود نزديكي كند و بعد ،از حرام جنب شود، احتياط مستحب آن است كه از عرق خود اجتناب كند.
۲- [عبارت «بنابراحتیاط واجب» در رساله آیت الله مظاهری نیست]
۳- گلپايگاني، صافي: احتياط واجب آن است كه با لباس يا بدن آلوده به عرق خود نماز نخواند؛ و اگر اول از حلال جنب شده و بعد، از حرام نماز خواندن با آن مانع ندارد.
خوئي: احتياط مستحبّ آن است كه در نماز از عرق خود اجتناب نمايد؛ و چنانچه اوّل با حلال خود نزديكي كند و بعد مرتكب حرام شود عرق او حكم عرق جنب از حرام را ندارد.
تبريزي: احتياط آن است كه در نماز از عرق خود اجتناب نمايد؛ و چنانچه اوّل با حلال خود نزديكي كند و بعد مرتكب حرام شود اجتناب لازم نيست.
بهجت: بايد از عرق خود اجتناب كند؛ و اگر اوّل با حلال نزديكي كند و سپس از حرام جنب شود، مي تواند با آن نماز بخواند.
جوادی آملی: ولی اگر نخست با حلال خود نزديكی كند يا بر اثر احتلام جنب شود و سپس آميزش حرام انجام دهد، عرق او وجوب اجتناب ندارد.
۴- وحید: عرق او حکم عرق جنب از حرام را ندارد.
نوري، مظاهری: مي تواند با آن عرق نماز بخواند.
*****
اراكي: م ۱۱۹- اگر كسي ابتدا از حرام و سپس از حلال جنب شود و يا اول از حلال و سپس از حرام جنب شود، عرق او حكم عرق جنب از حرام دارد.
سبحانی: م ۱۰۳- اگر کسی از حرام جنب شود و بعد با حلال خود نزدیکی کند باز نمی تواند با عرق آن نماز بخواند، ولی اگر اول با حلال خود نزدیکی کند و بعد، از حرام جنب شود اجتناب از عرق آن لازم نیست