(مسأله 800): انسان باید نماز عصر را بعد از نماز ظهر و نماز عشاء را بعد از نماز مغرب بخواند و اگر عمداً نماز عصر را پیش از نماز ظهر، و نماز عشاء را پیش از نماز مغرب بخواند باطل است.
(مسأله 801): اگر به نیّت نماز ظهر مشغول نماز شود، و در بین نماز یادش بیاید که نماز ظهر را خوانده است، نمى تواند نیت را به نماز عصر برگرداند، بلکه باید نماز را بشکند و نماز عصر را بخواند، و همینطور است در نماز مغرب و عشاء.
(مسأله 802): اگر در بین نماز عصر یقین کند که نماز ظهر را نخوانده است و نیّت را به نماز ظهر برگرداند، چنانچه یادش بیاید که نماز ظهر را خوانده بوده، باید نیّت را به نماز عصر برگرداند و نماز را تمام کند.
(مسأله 803): اگر در بین نماز عصر شک کند که نماز ظهر را خوانده یا نه، باید نیّت را به نماز ظهر برگرداند، ولى اگر وقت بقدرى کم است که بعد از تمام شدن نماز، آفتاب غروب مى کند و براى یک رکعت از نماز هم مجال نیست باید به نیّت نماز عصر نماز را تمام کند.
(مسأله 804): اگر در نماز عشاء پیش از رکوع رکعت چهارم شک کند که نماز مغرب را خوانده یا نه، چنانچه وقت بقدرى کم است که بعد از تمام شدن نماز نصف شب مى شود، و به مقدار یک رکعت از نماز هم مجال نیست باید به نیت عشاء نماز را تمام کند، و اگر بیشتر وقت دارد باید نیت را به نماز مغرب برگرداند و نماز را سه رکعتى تمام کند، بعد نماز عشاء را بخواند.
(مسأله 805): اگر در نماز عشاء بعد از رسیدن به رکوع رکعت چهارم شک کند که نماز مغرب را خوانده یا نه، چنانچه وقت کم است باید نماز عشاء را تمام کند و اگر به مقدار پنج رکعت وقت باشد، باید نماز را بهم زند، و نماز مغرب و عشاء را بخواند.
(مسأله 806): اگر انسان نمازى را که خوانده احتیاطاً دوباره بخواند در بین نماز یادش بیاید نمازى را که باید پیش از آن بخواند نخوانده است، نمى تواند نیّت را به آن نماز برگرداند، مثلاً موقعى که نماز عصر را احتیاطاً مى خواند، اگر یادش بیاید نماز ظهر را نخوانده است نمى تواند نیّت را به نماز ظهر برگرداند.
(مسأله 807): برگرداندن نیّت از قضاء به نماز اداء، و از نماز مستحب به نماز واجب جایز نیست.
(مسأله 808): اگر وقت نماز اداء وسعت داشته باشد، انسان مى تواند در بین نماز نیّت را به نماز قضاء برگرداند ولى باید برگرداندن نیّت به نماز قضاء ممکن باشد مثلاً اگر مشغول نماز ظهر است، در صورتى مى تواند نیّت را به قضاى صبح برگرداند که داخل رکوع رکعت سوم نشده باشد.
(مسأله 809): نمازهاى مستحبى زیاد است و آنها را نافله گویند، و بین نمازهاى مستحبى بخواندن نافله هاى شبانه روزى بیشتر سفارش شده، و آنها در غیر روز جمعه سى و چهار رکعت اند، که هشت رکعت آن نافله ظهر است و هشت رکعت نافله عصر، و چهار رکعت نافله مغرب، و دو رکعت نافله عشاء و یازده رکعت نافله شب، دو رکعت نافله صبح مى باشد. و چون دو رکعت نافله عشاء را بنا بر احتیاط واجب باید نشسته بخواند، یک رکعت حساب مى شود ولى در روز جمعه بر شانزده رکعت نافله ظهر و عصر، چهار رکعت اضافه مى شود و بهتر آن است که تمام بیست رکعت را پیش از زوال بجا آورد.
(مسأله 810): از یازده رکعت نافله شب، هشت رکعت آن باید به نیّت نافله شب و دو رکعت آن به نیّت نماز شفع، و یک رکعت آن به نیّت نماز وتر خوانده شود و دستور کامل نافله شب در کتابهاى دعا گفته شده است.
(مسأله 811): نمازهاى نافله را مى شود نشسته خواند، ولى بهتر است دو رکعت نماز نافله نشسته را یک رکعت حساب کند، مثلاً کسى که مى خواهد نافله ظهر را که هشت رکعت است نشسته بخواند، بهتر است
شانزده رکعت بخواند، و اگر مى خواهد نماز وتر را نشسته بخواند، دو نماز یک رکعتى نشسته بخواند.
(مسأله 812): نافله ظهر و عصر را در سفر نباید خواند، و نافله عشاء چنانچه بقصد رجاء خوانده شود مانعى ندارد.