نماز بهترین اعمال دینى است که اگر به درگاه خداوند عالم قبول شود عبادتهاى دیگر هم قبول مى شود، و اگر پذیرفته نشود اعمال دیگر هم قبول نمى شود و همانطور که اگر انسان شبانه روزى پنج نوبت در نهر آبى شستشو کند، چرک در بدنش نمى ماند، نمازهاى پنجگانه هم انسان را از گناهان پاک مى کند و سزاوار است که انسان نماز را در اول وقت بخواند و کسى که نماز را پست و سبک شمارد، مانند کسى است که نماز نمى خواند، پیغمبر اکرم ((صلى الله علیه وآله)) فرمود: کسى که به نماز اهمیّت ندهد و آن را سبک شمارد سزاوار عذاب آخرت است. روزى حضرت در مسجد تشریف داشتند مردى وارد و مشغول نماز شد و رکوع و سجودش را کاملاً بجا نیاورد، حضرت فرمودند اگر این مرد در حالى که نمازش اینطور است از دنیا برود، به دین من از دنیا نرفته، پس انسان باید مواظب باشد که به عجله و شتابزدگى نماز نخواند، و در حال نماز بیاد خدا و بخضوع و خشوع و وقار باشد، و متوجه باشد که با چه کسى سخن مى گوید، و خود را در مقابل عظمت و بزرگى خداوند عالم بسیار پست و ناچیز ببیند، و اگر انسان در موقع نماز کاملاً به این مطلب توجه کند از خود بى خبر مى شود، چنانچه تیر را در حال نماز از پاى مبارک امیرالمؤمنین ((علیه السلام)) بیرون کشیدند و آن حضرت متوجه نشدند، و نیز باید نمازگزار توبه و
استغفار نماید، و گناهانى را که مانع قبول شدن نماز است مانند حسد، کبر، غیبت، خوردن حرام، آشامیدن مسکرات، و ندادن خمس و زکاة بلکه هر معصیتى را ترک نماید، و همچنین سزاوار است کارهایى را که ثواب نماز را کم مى کند بجا نیاورد، مثلاً در حال خواب آلودگى و خوددارى از بول به نماز نایستد، و در موقع نماز به آسمان نگاه نکند، و کارهایى که ثواب نماز را زیاد مى کند بجا آورد، مثلاً انگشتر عقیق بدست کند، و لباس پاکیزه بپوشد و شانه و مسواک کند و خود را خوشبو نماید.
