(مسأله 833): مرد باید در حال نماز اگر چه کسى او را نمى بیند عورتین خود را بپوشاند، و بهتر آن است که از ناف تا زانو را نیز بپوشاند.
(مسأله 834): زن باید در موقع نماز، تمام بدن حتى سر و موى خود را بپوشاند، و احتیاط مستحب آن است که کف پاها را هم بپوشاند، ولى پوشاندن صورت به مقدارى که در وضو شسته مى شود و دستها تا مچ و روى پاها تا مچ پا لازم نیست. اما براى آنکه واجب را پوشانده است، باید مقدارى از اطراف صورت را بپوشاند. تا یقین کند که مقدار واجب پوشانیده شده است و قدرى پایین تر از مچها را هم بپوشاند.
(مسأله 835): موقعى که انسان قضاى سجده فراموش شده یا تشهّد فراموش شده را بجا مى آورد باید خود را مثل موقع نماز بپوشاند، و احتیاط واجب آن است که در موقع بجا آوردن سجده سهو نیز خود را بپوشاند.
(مسأله 836): اگر انسان عمداً یا از روى ندانستن مسأله، از روى تقصیر، در نماز عورتش را نپوشاند نمازش باطل است.
(مسأله 837): اگر شخصى در بین نماز بفهمد که عورت او پیدا است، اظهر این است که نمازش باطل است، ولى اگر بعد از نماز بفهمد که در نماز عورت او پیدا بوده، نمازش صحیح است و همچنین است اگر در اثناء نماز بفهمد که قبلاً عورتش پیدا بوده، در صورتى که فعلاً پوشیده باشد.
(مسأله 838): اگر لباس در حال ایستادن عورت را مى پوشاند، ولى ممکن است در حال دیگر، مثلاً در حال رکوع و سجود نپوشاند، چنانچه موقعى که عورت او پیدا مى شود، بوسیله اى آن را بپوشاند، نماز او صحیح است، ولى احتیاط مستحب آن است که با آن لباس نماز نخواند.
(مسأله 839): انسان موقعى که پوشاک ندارد مى تواند در نماز خود را به علف و برگ درختان بپوشاند.
(مسأله 840): انسان در حال ناچارى مى تواند در نماز خود را با گل بپوشاند، ولى احتیاط واجب آن است که یک مرتبه دیگر با ایماء و اشاره نماز بخواند.
(مسأله 841): اگر چیزى ندارد که در نماز خود را با آن بپوشاند، چنانچه احتمال دهد که پیدا مى کند، احتیاط واجب آن است که نماز خود را تأخیر بیندازد، و اگر چیزى پیدا نکرد، در آخر وقت مطابق وظیفه اش نماز بخواند.
(مسأله 842): کسى که مى خواهد نماز بخواند، اگر براى پوشاندن خود حتّى برگ درخت و علف و گل و لجن نداشته باشد، و احتمال ندهد که تا آخر وقت چیزى پیدا کند که خود را با آن بپوشاند، در صورتى که احتمال بدهد که نامحرم او را مى بیند، باید نشسته نماز بخواند، و اگر اطمینان دارد که نامحرم او را نمى بیند، ایستاده نماز بخواند، و بنا بر احتیاط دست را بر عورت خود بگذارد، و در هر دو حال رکوع و سجود را با اشاره بجا آورد، و بنا بر احتیاط اشاره سجود را بیشتر نماید، بلکه مهر را برداشته بر پیشانى
بگذارد و احتیاط این است که یک مرتبه دیگر نماز را با رکوع و سجود کامل انجام دهد.
