(مسأله 1772): کسى که بواسطه پیرى نمى تواند روزه بگیرد، یا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نیست. ولى در صورت دوم باید براى هر روز یک مد طعام ـ گندم یا جو یا نان و مانند اینها به فقیر بدهد و در صورت اول نیز بنا به احتیاط واجب براى هر روز یک مد طعام کفاره بدهد.
(مسأله 1773): کسى که بواسطه پیرى روزه نگرفته اگر بعد از رمضان بتواند روزه بگیرد احتیاط واجب آنست که قضاى روزه هائى را که نگرفته است بجا آورد.
(مسأله 1774): اگر انسان مرضى دارد که زیاد تشنه مى شود و نمى تواند تشنگى را تحمل کند، یا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نیست ولى در صورت دوم باید براى هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد، و احتیاط واجب آن است که بیشتر از مقدارى که ناچار است آب نیاشامد و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد، بنا بر احتیاط واجب روزه هائى را که نگرفته قضا نماید.
(مسأله 1775): زنى که زائیدن او نزدیک است و روزه براى حملش ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست. و باید براى هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و اگر روزه براى خودش ضرر دارد، نیز روزه بر او واجب نیست و بنا بر احتیاط واجب براى هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و در هر دو صورت
روزه هائى را که نگرفته باید قضا نماید.
(مسأله 1776): زنى که بچه شیر مى دهد و شیر او کم است چه مادر بچه یا دایه او باشد یا بى اجرت شیر بدهد، اگر روزه براى بچه اى که شیر مى دهد ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست و باید براى هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و نیز اگر براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست و بنا بر احتیاط واجب براى هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و در هر دو صورت روزه هائى را که نگرفته باید قضا نماید، ولى اگر کسى پیدا شود که بى اجرت بچه را شیر دهد یا براى شیر دادن بچه از پدر یا مادر بچه یا از کسى دیگرى که اجرت او را بدهد اجرت بگیرد، واجب است که بچه را به او بدهد و روزه بگیرد.
منو